بهترین متخصص گوارش در یزد

دیورتیکولوز یا بیماری دیورتیکولی چیست؟

دیورتیکولوز یا بیماری دیورتیکولی به معنی وجود تعدادی دیورتیکول در کولون می باشد. این دیورتیکول ها، بیرون ‌زدگی‌هایی در محل ضعف لایه عضلانی روده هستند که شامل مخاط و زیر مخاط کولون می‌ شوند. این بیماری اصولاً پس از چهل‌ سالگی رخ می دهد و با افزایش سن، فراوان تر می‌ گردد.

علائم دیورتیکولی

• دیورتیکولوز ساده (یعنی بدون عارضه) علامت خاصی ندارد؛ اما ممکن است گاهی همراه با درد انقباضی (کرامپی)، نفخ، دفع گاز، نامنظمی دفع مدفوع و حساسیت در ناحیه مبتلا باشد و یا شاید هم مشکل از دیورتیکولوز نیست و پای بیماری سندرم روده تحریک‌پذیر در میان است.
• دیورتیکولوز عارضه‌ دار ، بسیار خطرناک می باشد و عوارضی همچون عفونت، خونریزی و سوراخ شدن را به دنبال دارد که این خونریزی، آهسته به کم‌خونی و خونریزی سریع مقعدی منجر می گردد و عفونت دیورتیکول ها (دیورتیکولیت) و آبسه پارادیورتیکولر را در پی دارد.
• حفظ روده و عدم بروز مشکل در صورت برداشتن بخشی از روده
• ایجاد بی اشتهایی و کاهش گرسنگی
• عدم جایگذاری جسم خارجی
• کاهش وزن در مدت ۱۸ ماه
• حفظ پیلور معده

تشخیص دیورتیکولوز

در دیورتیکولوز بی‌عارضه، تشخیص بیماری اتفاقی است و در هنگام بررسی بیماری های شکمی با اشعه ایکس به آن پی برده می شود. برای تشخیص دیورتیکولیت (التهاب دیورتیکول) از روش سی تی اسکن با ماده حاجب استفاده می شود و روش کولونوسکوپی (معاینه و بررسی داخل پس ‌روده) نیز ۴ تا ۶ هفته بعد از یک حمله حاد، برای اثبات وجود دیورتیکول و رد بدخیمی‌ها به کار می رود.
آزمایش تنقیه باریم هم روش دیگری است که به منظور شناسایی دیورتیکولوز انجام می شود ولی نسبت به کولونوسکوپی دارای دقت کمتری است و تنها در بیماری چسبندگی روده یا کولون سیگموئید غیرعادی پیچ در پیچ تجویز می گردد.

درمان دیورتیکولوز یا بیماری دیورتیکولی

افراد مبتلا به دیورتیکولوز بی عارضه، اصولاً یا شکایتشان بسیار کم و یا بدون هیچ شکایتی می باشند که این عده هیچ درمانی لازم ندارند و تنها برای پیشگیری از ابتلا به یبوست، توصیه می شود که غذاهای فیبردار، سبوس گندم برای کاهش فشار داخل روده، بارهنگ، عرق نعنا برای درد انقباضی شکم بیمار و… بیشتر مصرف کنند؛ اما در دیورتیکولوز عارضه‌دار، مشکل بسیار مهم است و باید به متخصص جراحی و یا گوارش مراجعه کرد و به درمان دیورتیکولوز و عوارض آن پرداخت.

فتق چیست؟

فتق زمانی شکل می گیرد که یکی از ارگان های بدن، از عضله یا بافتی که در آن قرار دارد، خارج شود. فتق ها مرگبار نیستند اما به خودی خود و یا با دارو نیز درمان پذیر نمی باشند و برای درمان آن، به جراحی نیاز است.

انواع فتق

• فتق مغبنی یا هرنی اینگوئینال : فتق هرنی اینگوئینال، شایع ترین نوع فتق می باشد. زمانی که روده از یک نقطه ضعیف بافت شکم، وارد کانال اینگوئینال (کانالی در کشاله ران) می شود، این نوع فتق بروز می کند.
• فتق دیافراگم یا هیاتال : فتق هیاتال معمولاً در سنین بالا و بر اثر پارگی دیافراگم رخ می دهد. دیافراگم عضوی است که ارگان های داخل شکم و قفسه سینه را از هم تفکیک می کند. زمانی که بخشی از معده از پرده دیافراگم خارج شود و وارد قفسه سینه گردد، این نوع فتق رخ می دهد.
• فتق نافی : فتق ناف در کودکان و نوزادان زیر ۶ ماه شایع می باشد. فتق نافی، نزدیک ناف و بر اثر خروج روده از دیواره شکم رخ می دهد. معمولاً این نوع فتق به مرور زمان با قوی تر شدن عضلات شکم نوزاد از بین می رود و در صورت عدم بهبود نوزاد تا یک سالگی، عمل جراحی تجویز می شود.
• فتق ونترال یا انسیزیونال : فتق های انسیزیونال، معمولاً بعد از جراحی های شکمی رخ می دهد که ممکن است روده بیمار از طریق محل برش جراحی خارج شود و دچار فتق گردد.
• فتق رانی یا فمورال : با برآمدگی احشایی و ورود به کانال فمورال از طریق حلقه فمورال، فتق رانی شکل می گیرد. این فتق به آسانی، مختنق (استرانگوله) شده و در زنان شایعتر از مردان می باشد.

علل بوجود آمدن فتق

• انجام فعالیت های سنگین بدنی
• بلند کردن اجسام سنگین
• انجام زایمان های مکرر
• ضعف عضلات

درمان فتق

اصلی ترین روش درمان فتق، جراحی می باشد. جراحی به دو روش قابل انجام است:
• جراحی به روش لاپاراسکوپی
• جراحی به روش باز

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) چیست؟

سندرم روده تحریک پذیر ( IBS )، بیماری مزمن و شایعی است که باعث اختلال در روده (روده‌ بزرگ) شده و نیازمند مراقبت بلندمدت می باشد؛ چرا که نشانه های آن باعث واکنش بیش از حد بدن به تغییرات طبیعی دستگاه گوارشی می شود و در نتیجه درد و ناراحتی فرد را به دنبال دارد.

علائم و نشانه های سندروم روده ی تحریک پذیر

علائم سندروم روده تحریک پذیر شدید، تنها در تعداد‌ کمی از مبتلایان بروز می کند و در هر فردی متفاوت است که در این صورت، این افراد به مشاوره‌ پزشکی و مصرف دارو نیاز دارند و اصولاً با کنترل رژیم غذایی، تغییر در سبک زندگی و کاهش استرس می توانند این بیماری را کنترل کنند.
خوشبختانه، این بیماری موجب تغییر در بافت روده‌ یا افزایش احتمال سرطان روده‌ بزرگ نمی‌گردد. رایج‌ترین علائم بیماری سندروم روده بزرگ عبارتند از:
• دردها و گرفتگی‌های شکمی
• اسهال و یبوست به تناوب
• وجود مخاط در مدفوع
• گازهای روده‌ای
• احساس نفخ

علل سندروم روده تحریک پذیر

به طور کلی، سندروم روده تحریک پذیر یک علت خاص و مشخصی ندارد؛ بلکه مجموعه‌ای از عوامل در کنار هم باعث بروز آن می شوند.
تمام اثرات و عوارض سندروم روده تحریک پذیر ، بر روی دیواره‌ روده می باشد؛ چرا که این دیواره، پوشیده از عضلاتی است که با انقباض و استراحتی هماهنگ، غذا را در مسیر روده‌ حرکت می دهد. حال اگر فردی مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر باشد؛ اختلالات عصبی، هماهنگی سیگنال‌های مغزی و دستگاه گوارشی را از بین برده و در نتیجه انقباضات، قوی‌تر و طولانی‌تر از حالت طبیعی خود می شود که اسهال، نفخ و تولید گاز را به همراه دارد؛ همچنین بالعکس، اگر انقباضات روده‌ای ضعیف باشند، سرعت حرکت غذا کاهش یافته‌ و موجب سختی و خشکی مدفوع و یبوست می شود.

از آنجایی که تأثیرگذاری عوامل بیماری سندروم روده تحریک پذیر در افراد متفاوت است، برخی محرک‌هایی که بر روی افراد عادی بی تأثیر است، در افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر ، بسیار مؤثر می باشد؛ هرچند واکنش ها نسبت به این محرک ها یکسان نیستند.
مهمترین محرک ‌ها و عوامل بروز سندرم روده تحریک پذیر عبارتند از:

• غذا : گرچه هنوز نقش حساسیت ‌های غذایی در بروز سندروم روده‌ تحریک پذیر اثبات نشده اما می دانیم که این علائم با خوردن بعضی غذاها همچون ادویه‌، شکلات، چربی‌، گل‌کلم، کلم ‌بروکلی، کلم، میوه‌، حبوبات، شیر و نوشیدنی‌های گازدار و الکلی تشدید می شود؛ البته مواد غذایی مفید برای سندروم روده تحریک پذیر هم وجود دارد که تنش های آن را کمتر می کنند.
• استرس‌ : علائم سندروم روده تحریک پذیر با استرس نیز شدیدتر می شود.
• هورمون‌ : سندروم روده تحریک پذیر در خانم ‌ها دو برابر آقایان بروز می کند و تغییرات هورمونی در این بیماری بسیار مؤثر هستند، تا آن حد که این علائم در دوران قاعدگی خانم ها یا نزدیک آن، بیشتر می شود.
• سایر بیماری‌ها : سایر بیماری‌های دیگر همچون التهاب معده‌ای _ روده‌ای یا افزایش بیش ‌از حد باکتری‌های روده‌ ، گاهی تشدید کننده علائم سندروم روده تحریک پذیر می باشند.

عوارض سندروم روده تحریک پذیر

دو نشانه‌ سندروم روده تحریک پذیر ، یبوست و اسهال می باشند که تشدید کننده بواسیر هستند. حال اگر برای جلوگیری از این علائم، خوردن بعضی از غذاها کنار گذاشته شود، احتمال ابتلا به سوء‌ تغذیه بالا می رود؛ اما مهمترین پیامد سندروم روده تحریک پذیر ، تأثیر منفی بر روی کیفیت کلی زندگی‌ و احساس کمبودهایی است که منجر به یأس و افسردگی می شود.

درمان روده تحریک پذیر

به علت مشخص نبودن دلیل اصلی و درمان قطعی سندروم روده تحریک پذیر ، بیشتر درمان‌های این بیماری (کنترل استرس، تغییر سبک زندگی، رژیم غذایی، ورزش یوگا و مدیتیشن، مایعات، خواب کافی و…)، حول محور کاهش علائم بیماری و بازگشت فرد به زندگی عادی می چرخند؛ اما در بیماری شدید سندرم روده تحریک پذیر ، مراجعه به پزشک و درمان دارویی سندرم روده تحریک پذیر الزامی است.

درمان‌های جایگزین

درمان‌ گیاهی سندرم روده تحریک پذیر و همچنین درمان های سنتی، می تواند به تسکین علائم این بیماری کمک کند.
• طب سوزنی : طب سوزنی یکی از درمان هایی است که در جهت بهبود بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر مؤثر می باشد.
• درمان‌های گیاهی : نعناع فلفلی یا ترکیبی از گیاهان ایبروگاست، یک آنتی اسپاسمودیک (کاهش دهنده تنش عضلانی) طبیعی است که به ماهیچه‌های صاف روده آرامش می دهد و موجب بهبود کوتاه ‌مدت علائم سندروم روده تحریک پذیر می شود.
• هیپنوتیزم : هیپنوتیزم نیز در کاهش دردهای شکمی و احساس نفخ مؤثر است. با آموزش های یک متخصص می‌توان آموخت که چگونه می شود به آرامش عضلات شکمی دست یافت.
• پروبیوتیک‌ (باکتری های گوارش غذا) : پروبیوتیک ‌ها، باکتری‌های مفید روده‌ هستند که تعدادشان در افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر کم است و با مصرف پروبیوتیک‌ها که در برخی غذاها همچون ماست وجود دارد، می توان به کاهش و تسکین علائم ‌آن کمک کرد.
• تغییرات غذایی : توقف مصرف غذاهای نفخ‌آور (نوشیدنی‌های گازدار، میوه‌‌های خام و سبزیجات به ویژه کلم و گل‌کلم)، گلوتن (گندم، جو و چاودار) و برخی کربوهیدرات‌ها (فروکتوز، فروکتان، لاکتوز و…)

پیشگیری از سندروم روده تحریک پذیر

برای پیشگیری از سندروم روده تحریک پذیر و کاهش دردهای شکمی باید استرس را کاهش داد. برخی از روش های کنترل استرس شامل موارد زیر می شوند:
• مشاوره
• پس‌خوراند زیستی یا بیوفیدبک (تکنیک کنترل استرس)
• تمرینات آرامش پیش‌رونده
• تنفس عمیق
• تمرینات خودآگاهی یا حضور در لحظه (تمرکز لحظه ای)
• سایر تکنیک‌های کنترل استرس
• و…

سرطان روده بزرگ چیست؟

سرطان روده بزرگ (سرطان کولون، سرطان رکتوم یا چنگار روده بزرگ) به رشد سلول‌های سرطانی در کولون یا رکتوم (بخشی از روده بزرگ) گفته می شود. در این بیماری، سلول ها به شکل غیر طبیعی رشد کرده و به بافت‌های دیگر بدن حمله می کنند (متاستاز) و یا در آن‌ها تکثیر می یابند.

علائم سرطان روده بزرگ

سرطان روده بزرگ ، نشانه ‌های زیادی دارد که برخی از آن ها شبیه به علائم دیگر بیماری ها نظیر عفونت ها، تب، بواسیر (هموروئید)، بیماری ‌های التهابی روده و… می باشند و برای تشخیص آن، مراجعه به پزشک الزامی است. البته گاهی ممکن است که سرطان روده بزرگ هیچ‌گونه علامتی نداشته باشد؛ از این رو، لازم است که غربالگری در افراد پرخطر و بالای ۵۰ سال حتماً صورت گیرد.
بعضی از این علائم شامل موارد زیر می شود:
• تغییرات عادات دفعی روده همچون اسهال، یبوست یا کاهش نامعلوم قطر مدفوع بیش از یک روز
• نفخ، گاز، احساس سیری و پُری غیر قابل توضیح
• یرقان ( ایکتر ) و زردی پوست یا سفیدی چشم
• خون در مدفوع ( هماتوشزی )
• ضعف و خستگی همیشگی
• خونریزی از راست‌روده
• دردهای قولنجی معده
• تغییر در حرکات روده
• استفراغ ( ومیتینگ )
• درد شکمی
• کاهش وزن

عوامل سرطان روده بزرگ

• رژیم غذایی نامناسب: مصرف کم میوه و سبزی و فیبر، استفاده از انواع غذاهای کنسرو شده همچون تن ماهی، انواع سوسیس و کالباس، غذاهای چرب و…
• سن: این بیماری ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد اما در افراد بالای ۵۰ سال، امکان ابتلای به آن بیشتر است.
• پولیپ ‌ها: از آنجایی که سرطان روده بزرگ به ‌صورت رشد توده ‌های خوش‌خیم در دیواره روده بزرگ بروز می کند، وجود پولیپ ها، شانس ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش‌ می دهند.
• تاریخچۀ شخصی: افراد با سابقه سرطان‌ روده بزرگ و خانم ‌های مبتلا به سرطان تخمدان، رحم یا پستان، بیشتر در معرض این بیماری هستند. همچنین افرادی که یکی از نزدیکانشان (به خصوص زیر ۵۰ سال) به این سرطان مبتلا باشند، احتمال انتقال وراثتی و ابتلا به سرطان روده بزرگ در آن ها زیاد است.
• بیماری کولیت اولسروز: در این بیماری، پوشش دیواره روده بزرگ ملتهب می شود و نیز این بیماران، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان کولورکتال هستند.

البته لازم به ذکر است که چاقی، مصرف الکل و مواد مخدر هم، عواملی اند که در بروز این سرطان نقش دارند.

روش های درمان سرطان روده بزرگ

سرطان روده بزرگ ، سه روش درمانی نظیر جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و همچنین روش های بیولوژی دارد که البته استفاده از این روش‌ ها، در حد مطالعات بالینی می باشد.
• جراحی
  رایج ترین روش درمانی در تمامی مراحل سرطان روده بزرگ ، جراحی است که بر اساس نظر پزشک و مرحلۀ سرطان، به طرق مختلف انجام می‌شود. عوارض جانبی جراحی اصولاً به محل تومور و نوع جراحی بستگی دارد.
• پرتودرمانی
  در روش پرتودرمانی ، اشعه X با انرژی بالا و یا همراه با جراحی و شیمی‌درمانی برای کشتن سلول‌های سرطانی و کوچک ‌نمودن اندازه تومور به کار می رود. این اشعه یا توسط ماشین های خاص در خارج از بدن و یا از طریق مواد تولیدکننده اشعه در داخل بدن انجام می شود.
  از شایع‌ترین عوارض جانبی پرتودرمانی می توان به خستگی، کاهش اشتها، کاهش گلبول‌های سفید خون و واکنش پوستی در محل برخورد اشعه با پوست اشاره کرد که البته قابل کنترل و درمان هستند.
• شیمی‌درمانی ( کموتراپی )
  در روش سیستمیک (تزریق داروی مرحله ای به جریان خون) شیمی درمانی ، جهت کشتن سلول‌های سرطانی از داروهای ضد سرطانی استفاده می شود که اکثراً به داخل بدن یا عضلات تزریق می شوند و برخی دیگر هم به شکل خوارکی مصرف می گردند. شیمی درمانی ، بعد از برداشت تمامی سلول ‌ها و بافت های سرطانی از طریق جراحی، انجام ‌می‌شود تا باقی مانده سلول‌های سرطانی نیز از بین بروند.
  از عوارض شیمی درمانی و داروهای آن می توان به هدف قرار دادن مغز استخوان و بافت ‌های پر تکثیری همچون سلول‌های خونی، سلول‌های فولیکول مو و بافت پوششی سیستم گوارشی اشاره کرد که به کاهش پلاکت‌های خونی (به ‌صورت خونریزی)، خستگی (کم خونی یا آنمی)، عفونت (بر اثر کاهش گلبول‌ های سفید)، ریزش موی موقتی، زخم‌ های دهانی و از همه مهم تر به کاهش کلی سلول ‌های خونی می انجامد.
  البته اصولاً بیماران سرطانی تنها به برخی از این علائم مبتلا می شوند که آن هم در طی دوره استراحت و بعد از قطع درمان، تمامی آن ها برطرف می‌ گردند.

بیماری سلیاک چیست؟

بیماری سلیاک به نوعی اختلال مزمن در سیستم هاضمه گفته می شود که از واکنش سیستم ایمنی بدن نسبت به گلیادین (نوعی پروتئین گلوتن موجود در گندم، جو دوسر و گندم سیاه) بوجود می‌آید و باعث تورم و تخریب لایه‌ داخلی روده کوچک می‌گردد؛ همچنین این بیماری ممکن است که موجب عدم جذب برخی ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن نیز بشود.

علائم بیماری سلیاک

بیماری سلیاک ، معمولاً از سال های کودکی و در افراد مستعدّ ژنتیکی بروز می کند. این بیماری، درمانی نداشته و تنها با رعایت رژیم غذایی خاص می‌توان آن را کنترل و مدیریت نمود.
علائم بیماری سلیاک در طی زمان، از خفیف تا شدید متفاوت می باشد و همچنین نوع آن در هر فرد نیز متغیر است. نشانه های بیماری سلیاک در برخی از افراد، یا دیر بروز کرده یا کلاً علامت خاصی ندارد‌. چندی از علائم شایع بیماری سلیاک عبارتند از:
• نوعی تحریک و خارش پوستی به نام درماتیت هرپتی فرمیس (ملتهب و قرمز شدن آرنج‌ها، زانوها، شانه‌ها و باسن)
• علائمی در دستگاه گوارش مانند دردهای شکمی، اسهال، حالت تهوع، استفراغ و نفخ شکم
• بوی چرک در مدفوع با چربی اضافه در آن موسوم به مدفوع چرب
• سوء تغذیه و فقر مواد مغذی مانند: کمبود ویتامین K ، D و B12
• آسیب رسیدن به اعصاب و حس مورمور شدن در پاها
• تحلیل رفتن ماهیچه‌ها، ضعف و درد در آن ها
• به ‌سادگی دچار کبودی و خون دماغ شدن
• ایجاد زخم دهان و تغییر رنگ دندان‌ها
• افسردگی، کج‌خلقی و حملات پانیک
• وجود خون در ادرار و مدفوع
• درد استخوان و مفصل
• ضعف بدن و خستگی
• کم‌خونی، فقر آهن
• گرسنگی دائمی
• احتباس مایعات
• اسهال مزمن
• کاهش وزن
• ناباروری

علائم بیماری سلیاک در نوزادان و کودکان

بیماری سلیاک در نوزادان و کودکان به شکل مشکلات روده (تحریک‌پذیری، اسهال و اخلال در رشد و نمو، کاهش وزن، تخریب مینای دندان و بلوغ با تأخیر) بروز می کند.

علت بیماری سلیاک

بیماری سلیاک نوعی اختلال خود ایمنی به شمار می رود؛ حال اگر شخص مبتلا (دارای دیابت نوع اول، روماتیسم مفصلی، بیماری‌های خودایمنی مؤثر بر تیروئید و کبد، اختلالات ژنتیکی سندروم داون یا تِرنِر و افراد سابقه دار)، مقداری گلوتن مصرف نماید، سلول‌ها و سیستم ایمنی بدن او فعال شده و به اشتباه، به پرزهای روده‌ کوچک حمله ور می شوند و در نهایت، آن ها را ملتهب ساخته و تخریب می نمایند؛ در این صورت، روده‌ کوچک دیگر قادر به جذب مؤثر مواد مغذّی نبوده و مشکلاتی را پیش خواهد آورد.

عوارض بیماری سلیاک چیست؟

بیماری سلیاک عوارضی را به دنبال دارد که عبارتند از:
• ارتباط با برخی از انواع سرطان ها همچون لنفوم و آدنوکارسینوم روده کوچک، سرطان حنجره و مری
• بیماری‌های ریفراکتوری
• امکان وقوع ریزش مو
• زخم در روده کوچک
• پوکی استخوان
• کم‌خونی
• اثر منفی در رشد قد کودکان

لازم به ذکر است که در این موارد، داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی تجویز می‌شود.

درمان بیماری سلیاک

برای بیماری سلیاک هنوز درمان قطعی پیدا نشده و تنها راه کنترل آن، رژیم غذایی بدون گلوتن می باشد.

بیماری کِرون چیست؟

بیماری کرون در واقع التهاب روده می باشد که باعث تورم لوله گوارشی می شود. این بیماری، قسمت های مختلف دستگاه گوارش از دهان تا مقعد را تحت تأثیر قرار دهد؛ اما اغلب در بخش پایین روده کوچک مشاهده می شود.

علائم بیماری کرون

نشانه های بیماری کرون به محل درگیر در بیماری بستگی دارد؛ اما بطور کلی این بیماری باعث بروز علائم زیر می شود:
• زخم در بخش های صدمه دیده و مشاهده خون در مدفوع
• تأخیر رشد جنسی در کودکان
• التهاب کبد یا مجرای صفراوی
• اسهال همراه با چرک یا خون
• بی اشتهایی و کاهش وزن
• درد یا خونریزی مقعد
• خستگی همراه با تب
• التهاب چشم
• احساس درد
• زخم دهان
• کم‌خونی
• آرتروز

علت بیماری کرون

بیماری کرون ، علت روشنی ندارد و به اعتقاد پزشکان، اختلال در سیستم ایمنی بدن فرد ممکن است که باعث بروز آن شود. در این بیماری، سیستم ایمنی فرد به باکتری ها و مواد مفید بدن حمله کرده و آن ها را از بین می برد، سپس گلبول های سفید خون در لایه دور شکم انباشته شده و این انباشتگی باعث بروز التهاب، زخم و آسیب روده می شود.
از دیگر عواملی که باعث بروز بیماری کرون می شوند عبارتند از:
• استعمال دخانیات
• سابقه خانوادگی
• عوامل ژنتیکی
• عوامل محیطی

تشخیص بیماری کرون

معمولاً پزشک برای تشخیص بیماری کرون از روش های زیر استفاده می کند:
• سیگموئیدوسکوپی: در این آزمایش با استفاده از یک لوله بلند، قسمت انتهایی روده را بررسی می کنند.
• آندوسکوپی: با استفاده از یک لوله بلند و باریک، داخل معده معاینه می شود.
• کولونوسکوپی: با کمک یک لوله بلند، روده بزرگ را بررسی می کنند.
• سی‌تی‌اسکن یا عکسبرداری باریوم انما
• آزمایش خون و مدفوع
• نمونه‌برداری

درمان بیماری کرون

روش های درمانی بیماری کرون ، شامل جراحی و استفاده از دارو می شود. هدف از تجویز این روش های درمانی، کاهش علائم بیماری و تسکین درد بیمار می باشد. روش های درمان این بیماری به عوامل زیر بستگی دارد:
• واکنش بیمار به درمان های قبلی
• محل بروز التهاب
• شدت بیماری
• علائم بیماری

کولیت روده یا کولیت اولسراتیو چیست؟

کولیت روده یا کولیت اولسراتیو ( کولیت زخمی ) یک بیماری التهابی است که باعث باریک شدن قسمتی از روده و در نهایت موجب اسهال شدید، تورم روده بزرگ، درد مفاصل، زخم های مجرای صفراوی و پانکراس می شود.

علائم کولیت اولسراتیو ( کولیت زخمی )

علائم کولیت روده ، ارتباط نزدیکی با محل التهاب و همچنین شدت و ضعف بیماری دارد. بطور کلی، افراد مبتلا به این بیماری، علائم و نشانه های زیر را مشاهده می کنند:
• احساس گرفتگی و درد در ناحیه شکم
• اسهال همراه با چرک و خون
• درد و خونریزی ناحیه رکتوم
• عدم رشد طبیعی در کودکان
• خستگی مزمن
• کاهش وزن
• یبوست
• تب

عوارض کولیت زخمی

• التهاب چشم ها، مفاصل و پوست
• خطر لخته شدن خون در رگ ها
• ایجاد حفره در روده بزرگ
• از بین رفتن استحوان
• ایجاد زخم در دهان
• سرطان روده بزرگ
• التهاب کولون
• کم آبی بدن
• امراض کبد
• خونریزی

علل کولیت اولسراتیو

• عملکرد نادرست سیستم ایمنی بدن
• مصرف مداوم دارو ایزوترتینوئین
• سابقه خانوادگی
• استرس

تشخیص کولیت روده

برای شناسایی بیماری کولیت روده ، پزشک معمولاً از آزمایش های زیر استفاده می کند:
• معاینه کامل مقعد، شکم و مفاصل
• بیوپسی از بافت جدار روده
• رادیوگرافی با ماده حاجب
• سیگموئیدوسکوپی
• آزمایش مدفوع
• سی تی اسکن
• کولونوسکوپی
• آزمایش خون

درمان کولیت اولسراتیو

معمولاً هدف از داروهای تجویزی برای کولیت اولسراتیو ، برطرف کردن علائم و عوارض بیماری می باشد. بیمار باید به صورت دوره ای برای تنظیم دوز داروها به پزشک مراجعه کند. گاه در صورتی که بوسیله دارو علائم بیماری برطرف نشود، از جراحی و حذف قسمت کوچک شده روده استفاده می کنند. توصیه می شود که در هنگام شدت گرفتن بیماری، از مصرف غذاهای سرخ کردنی، نوشیدنی های گازدار و همچنین غذاهای دارای فیبر زیاد، نفخ آور و پر چرب خودداری گردد.