با توجه به تهاجمی بودن زایمان سزارین و عوارض آن، این عمل فقط در صورت ضرورت انجام می‌شود که شامل مواردی همچون بزرگ بودن جنین، وضعیت قرارگیری نامناسب در رحم، مشکلات جفت یا بند ناف، بارداری دو یا چندقلو و... است. بانوانی که ناچار به جراحی سزارین هستند باید ضمن آشنایی با مراحل و مراقبت‌های قبل و بعد، خود را برای آن آماده کنند.
اگر جنین زودتر از هفته ۳۷ و پیش از رشد کامل به دنیا بیاید، زایمان زودرس رخ داده است. این وضعیت که با علائمی همچون پارگی زودهنگام پرده آمینوتیک، افزایش فشار در لگن، نشت مایعات از مهبل، لکه‌بینی یا خونریزی واژینال، گرفتگی خفیف شکم و دردهای مختلف همراه است، با مداخلات پزشکی قابل مدیریت و حفظ سلامت نوزاد می‌باشد.
تازمانی که جنین در داخل رحم مادر قرار دارد، خون بند ناف نیز همواره دارای جریان است که این خون سرشار از سلول های بنیادی می باشد. در گذشته بعد از تولد نوزاد، خون باقی مانده در بند ناف و جفت به عنوان یک زباله بیمارستانی دور انداخته میشد؛ اما امروزه دانشمندان دریافتند
تولد نوزاد به هر دو روش زایمان طبیعی و سزارین انجام پذیر است و در هر دو روش، سلامت و ایمنی مادر و نوزاد بسیار حائز اهمیت خواهد بود. البته همواره زایمان طبیعی در اولویت قرار دارد؛ اما اگر زایمان طبیعی به هر دلیلی برای مادر یا جنین خطرناک باشد از سزارین استفاده
عدم تجربه در مورد زایمان طبیعی برای زنانی که برای اولین بار بارداری را تجربه کرده اند می تواند باعث بروز نگرانی های زیادی شود؛ از این رو دانستن نکات زیر به افزایش آرامش در زنان باردار کمک شایانی خواهد کرد.