فالوپلاستی (Phalloplasty) در ترنزیشن FTM، روش ها مرحله بندی، عملکرد و نقاهت

فالوپلاستی یکی از جراحی‌های کلیدی در فرآیند ترنزیشن FTM است و برای بسیاری از افراد، نقش مهمی در رسیدن به تطابق جسمانی و روانی دارد. این جراحی می‌تواند آلت مردانه‌ای با ظاهر طبیعی ایجاد کند، اما نیازمند چند مرحله و دوره نقاهت طولانی است. انتخاب روش مناسب، آگاهی از محدودیت‌ها، انتظارات واقع‌بینانه و توجه به مراقبت‌های بعد از عمل، نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه نهایی دارند. اینکه دقیقاً این جراحی چگونه انجام می‌شود، چه روش‌هایی وجود دارد و چه میزان عملکرد حسی و جنسی قابل انتظار است، در ادامه مقاله به‌صورت علمی و روشن توضیح داده شده است تا مسیر تصمیم‌گیری کاربران شفاف‌تر شود.

فالوپلاستی چیست؟

فالوپلاستی (Phalloplasty) یک عمل جراحی بازسازی است که در آن آلت تناسلی مردانه از بافت خود فرد ایجاد خواهد شد. در این روش آلت ایجاد شده توانایی ‎هایی مانند ایستاده ادرار کردن و قرار دادن ایمپلنت برای نعوظ خواهد داشت. این عمل جراحی باید توسط پزشکان متخصص و مجرب در در چند مرحله انجام می‏شود تا سلامت بافت ها تضمین شده و خطرات کاهش پیدا کند.

متوئیدیوپلاستی در مقابل فالوپلاستی

در روش متوئیدیوپلاستی، کلیتوریس تحت هورمون تراپی قرار گرفته تا بزرگ شود. سپس مراحل آزادسازی و جابجایی انجام می‏شود تا بتواند به عنوان آلت کوچکتر عمل کند. این روش نسبت به روش فالوپلاستی کمتر تهاجمی است اما اندازه آلت در آن از حالت طبیعی کوچکتر بوده و محدودیت ‎هایی دارد.

در مقابل در روش فالوپلاستی از فلپ های پوستی استفاده میشود تا آلت ساخته شده بزرگ‎تر شده و ظاهر و عملکرد طبیعی ‎تری داشته باشد. انتخاب بین هر دو روش به فاکتورهای مختلفی مانند اولویت بیمار، عوارض، ظاهر، تعداد مراحل بستگی خواهد داشت.

فالوپلاستی در چه مواردی انجام می شود؟

در حالت کلی این عمل برای افراد ترنس زن به مرد(FTM) به عنوان یکی از مراحل مهم روند تغییر جنسیت انجام میشود. در موارد پزشکی دیگر مانند نقص مادرزادی آلت، آسیب یا از دست رفتن بافت آلت نیز با صلاحدید پزشک، امکان انجام این عمل جراحی وجود دارد.

انواع فالوپلاستی (انتخاب روش مناسب)

در روش عمل جراحی فالوپلاستی با توجه به عواملی مانند وضعیت جسمی بیمار، اولویت در ظاهر جای زخم، عروق و سیستم عصبی و ضخامت چربی در افراد می‎توان از بافت های مختلف بدن برای ساخت آلت جدید استفاده کرد. در حال حاضر پزشکان از چندین روش مختلف برای انجام فالوپلاستی استفاده می‎کنند.



فلپ آزاد ساعد یا Radial Forearm Flap

در این روش از بافت پوستی و زیر جلدی ساعد برای ساخت تنه و مجرای آلت استفاده میشود. در این روش فلپ آزاد است یعنی عروق و اعصاب در محل جدید متصل می شوند. نتیجه ظاهری این روش خوب و طبیعی است و امکان ایجاد حس وجود دارد. از معایب این روش می توان به اسکار قابل مشاهده روی ساعد، طولانی بودن زمان جراحی و ریسک نکروز قلب و نیاز به گراف پوستی برای ترمیم محل دهنده اشاره کرد.

فلپ ران Anterolateral Thigh

در این روش از بافت ناحیه جلو و بیرونی ران برداشته شده و به شکل آلت نو طراحی و مورد استفاده قرار می‌گیرد. حجم برداشته شده در این روش برای ساخت آلت بزرگ کافی است و جای زخم آن چندان قابل مشاهده نیست. ریسک فیستول و استنوز مجرا در این روش نسبت به روش‏ های دیگر بیشتر است. از دیگر معایب این روش می‌توان به شکل دهی سخت تر به دلیل ضخامت چربی زیاد و حس کمتر در آلت جدید اشاره کرد.

فلپ شکم یا Abdominal Flap

همانطور که از نام این روش پیدا است، از بافت پوست و چربی شکم برای ساخت تنه و مجرا آلت جدید استفاده می‏شود. جای زخم در این روش زیر لباس پوشیده شده و حجم آن برای ساخت آلت با اندازه بزرگ کافی خواهد بود. از آن جا که این روش چندان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، ممکن است تجربه جراح در استفاده از آن کمتر باشد. در این روش نیز ضخامت چربی شکل دهی را سخت کرده و احتمال نکروز قلب و مشکلات عروقی بیشتر است.

فلپ کشاله ران Groin Flap

در فلپ کشاله ران، از این ناحیه بافت برداشته می‏شود. اگر نمی‌خواهید جای زخم و اسکار روی ساعد یا جلو ران قابل مشاهده باشد، این روش گزینه مناسبی خواهد بود. البته حجم بافت برداشتی در این روش محدود بوده و امکان عصبی سازی و ایجاد حس در نوآلت کمتر است.



فلپ‎ های پایه دار Pedicled Flaps

این روش یکی از روش ‎های تخصصی در فالوپلاستی است چرا که فلپ به گونه ‏ای برداشته میشود که پایه عروقی آن حفظ شده و با عروق محلی متصل میشود. در نتیجه حس پذیری در این روش در آلت جدید به خوبی انجام خواهد شد. این عمل جراحی پیچیده و طولانی بوده و باید توسط پزشک با تخصص و تجربه در همین زمینه انجام شود. در این روش طراحی آلت جدید برای اندازه و شکل محدودیت بیشتری خواهد داشت. در ادامه جدول مقایسه ای روش ‎ها آورده شده است.

مراحل عمل جراحی فالوپلاستی

عمل جراحی فالوپلاستی از عمل ‎های جراحی پیچیده به شمار می‌رود. این عمل در چندین مرحله انجام خواهد شد.

قبل از عمل

قبل از عمل شخص باید آزمایشات پزشکی لازم برای ارزیابی سلامت عمومی، وضعیت عروقی و عصبی در ناحیه دهنده، تصویر برداری و آنالیز خون را انجام داده تا پزشک مطمئن شود شخص آمادگی انجام آن را دارد.

در صورتی که بافت دهنده دارای مو باشد، ممکن است نیاز به لیزر یا اپیلاسیون باشد تا از رشد مو در آلت جدید جلوگیری شود. در صورت درخواست شخص و تشخیص پزشک می‎توان عمل هیسترکتومی یا واژینکتومی را برای بیرون آوردن رحم و تخمدان انجام داد. همچنین پزشک متخصص و کادر درمان باید به طور کامل در مورد اندازه آلت، طراحی مجرا، عصبی سازی یا ایمپلنت با شخص صحبت کرده و مشاوره لازم را به او بدهد.

حین عمل

هرکدام از مراحل انجام عمل فالوپلاستی پس از بیهوشی شخص با برداشتن فلپ از ناحیه دهنده مانند ساعد، ران یا شکم انجام میشود. بافت برداشته شده به شکل تنه آلت جدید ساخته می‌شود. در بخشی روش ‎ها از پوست برای ساخت مجرای ادراری نیز استفاده می‌شود.

در فلپ ازاد عروق(شریان و ورید) و عصب های دهنده به عروق و اعصاب محلی ناحیه تناسلی متصل شده تا خونرسانی و احساس ایجاد شود. در مرحله پایانی در صورت برنامه ریزی از قبل، ساخت یا اتصال مجرای ادراری انجام میشود تا نوآلت امکان ادرار در حالت ایستاده داشته باشد.

بعد از عمل

بعد از عمل محل فلپ و ناحیه دهنده باید به خوبی پانسمان شود. در برخی موارد برای تخلیه ادرار در چند روز اول کانتر فولی یا سوپراپونیک استفاده می‎شود. پس از عمل جراحی نیاز است شخص چند روز بستری شود تا تیم جراحی وضعیت فلپ را از نظر خونرسانی به طور مرتب پایش کنند. بعد از ترخیص دستورالعمل هایی برای شست و شو، محدودیت فعالیت، فیزیوتراپی و مراقبت از زخم به بیمار گفته میشود که باید به طور کامل رعایت کند.

مدت زمان تقریبی جراحی براساس روش انتخابی

به طور تقریبی این عمل جراحی حدود 470 دقیقه به زمان نیاز دارد. زمان عمل جراحی با توجه به نوع آن، شرایط شخص و تخصص و تجربه پزشک متغیر است.

مدت زمان بستری و نکات ترخیص

براساس داده‎ های مراکز معتبر مانند جانز هاپکینز بعد از مرحله اول فالوپلاستی بیمار باید چهار تا پنج روز در بیمارستان بستری بماند. ترخیص معمولا پس از حذف کاتتر سوپراپوبیک یا فولی انجام می‌شود.

عملکرد جنسی پس از عمل فالوپلاستی

عملکرد جنسی بعد از عمل فالوپلاستی را می‎توان در سه بخش احساس، نعوظ و رابطه جنسی و ادرار ایستاده بررسی کرد. با اتصال عصبی امکان داشتن احساس لمسی و ارگاسمی در مردان بعد از عمل وجود خواهد داشت. برای داشتن نعوظ معمولا نیاز به ایمپلنت یا پروتز آلت تناسلی بعد از جراحی خواهد بود. همچنین با طولانی کردن مجرا، امکان ادرار ایستاده در بسیاری از افراد وجود خواهد داشت.

طولانی سازی مجرا چرا انجام می‌شود؟

طولانی کردن مجرا مهم ‎ترین نیز اقدام برای توانایی ادرار ایستاده به شمار میرود. همچنین طولانی سازی مجرا برای شکل دهی طبیعی تر آلت نیز کمک کننده خواهد بود. توانایی ادرار ایستاده از نظر بسیاری از ترنس مردان یک اولویت مهم است.

عوارض شایع طولانی سازی مجرا

طولانی سازی مجرا یکی از بخش های مهم در عمل فالوپلاستی است که ممکن است عوارضی مانند فیستول، تنگی مجرای نئواریترال داشته باشد.

فیستول باعث ایجاد مسیر غیر طبیعی بین مجرای ادراری و پوست خواهد شد. تنگی مجرای نئواریترال نیز یکی دیگر از عوارض طولانی سازی مجرا است که ممکن است نیاز به جراحی ترمیمی داشته باشد. آمارها نشان می‎دهد نرخ فیستول یا تنگی مجرا بعد از عمل حدود 49 درصد است.

اسکروتوپلاستی و ساخت بیضه چیست؟

یکی دیگر از مراحل فالوپلاستی ساخت کیسه بیضه یا اسکروتوپلاستی در ترنس مردان است. در این مرحله بافت مورد نیاز از بخش‌هایی مانند پوست واژن برداشته شده و به شکل اسکروتوم به ناحیه تناسلی منتقل میشود. پس از ساخت اسکروتوم می‎توان پروتز بیضه را در آن قرار داد تا آلت تناسلی ظاهری طبیعی تر داشته باشد.

مراحل ساخت اسکروتوم و قرار دادن پروتز بیضه

ابتدا اسکروتوم بافت گذاری میشود. در برخی موارد ممکن است این عمل به صورت یک عمل جداگانه انجام شود. پس از بهبود پروتز بیضه گذاشته میشود. این کار معمولا در مرحله سوم پس از استقرار اولیه آلت و بهبود آن انجام میشود. در مرحله بعد از عمل نیز پایش برای عفونت، نکروز و وضعیت پروتز انجام خواهد شد.

مزایای فالوپلاستی

فالوپلاستی هم از نظر جسمی هم روانی برای ترنس مردان مزایای زیادی به دنبال خواهد داشت:

• امکان ایجاد آلت بزرگتر با ظاهر طبیعی
• قابلیت قرار دادن ایمپلنت نعوظ
• امکان احساس لمسی و اروژنیک در اثر عصب دهی
• بهبود کیفیت روانی و جنسی

عوارض عمل فالوپلاستی

مانند هر جراحی بزرگ دیگر، این عمل علاوه بر داشتن مزایا، عوارضی نیز خواهد داشت:

• فیستول ادراری
• تنگی مجرای ادراری
• نکروز فلپ یا مرگ بخشی از بافت
• عفونت
• ترومبوز عروق در فلپ آزاد
• اسکار در ناحیه دهنده

علائم خطرساز بعد از جراحی فالوپلاستی

بعد از فالوپلاستی، هر علامتی که نشان دهد روند ترمیم طبیعی پیش نمی‌رود باید جدی گرفته شود. به‌خصوص اگر با درد شدید، تورم غیرعادی یا تغییر رنگ در ناحیه فلپ مواجه شوید، یا ترشحاتی با بوی نامعمول از زخم مشاهده کنید، این موارد می‌توانند نشانه وجود مشکل باشند و لازم است سریعاً به جراح یا تیم درمان اطلاع دهید.

همچنین ظهور تب یا هر علامت مرتبط با عفونت، دشواری در ادرارکردن مانند انسداد، نشت ادرار یا احتمال تشکیل فیستول، و همین‌طور درد یا هر نوع اختلال مربوط به کاتتر، از هشدارهایی هستند که نباید نادیده گرفته شوند. چنین علائمی معمولاً نیازمند ارزیابی فوری پزشک برای جلوگیری از پیچیدگی‌های بیشتر است.

فیزیوتراپی و مراقبت برای ناحیه دهنده

معمولاً فیزیوتراپی برای حفظ دامنه حرکتی و جلوگیری از ایجاد اسکارهای محدودکننده از همان مراحل اولیه توصیه می‌شود. در کنار آن، مراقبت منظم از زخم، تعویض پانسمان و بررسی روند ترمیم نقش مهمی در جلوگیری از عفونت و بهبود مناسب دارد.

پزشک همچنین ممکن است یک‌سری تمرینات ملایم را تجویز کند تا گردش خون حفظ شود و احتمال تشکیل بافت فیبروز کاهش یابد. ارزیابی‌های دوره‌ای نورولوژیک نیز انجام می‌شود تا وضعیت حس ناحیه و عملکرد اعصاب پس از عمل کنترل شود. این مراقبت‌ها در کنار هم کمک می‌کنند ناحیه دهنده سریع‌تر و با عوارض کمتر بهبود پیدا کند.

درصد موفقیت عمل فالوپلاستی

عمل جراحی فالوپلاستی با وجود پیچیدگی، نرخ موفقیت بالایی دارد. در یک مطالعه بزرگ و بررسی 269 فرد با فلپ ساعد و کشاله ران، حدود 97 درصد نرخ موفقیت مشاهده شد. همچنین طبق متاآنالیز نرخ رضایت بیمار بعد از عمل حدود 90 درصد است.

چه انتظاری باید بعد از عمل فالوپلاستی داشته باشیم؟

افراد بعد از عمل درباره اندازه، ظاهر و عملکرد آلت خود انتظاراتی دارند. اندازه و قطر آلت ساخته شده به عوامل مختلفی مانند طراحی جراح، نوع فلپ، بافت بیمار و فاکتورهای دیگر بستگی دارد. معمولا فلپ ساعد امکان ساخت آلت بلندتر را فراهم می‎کند. ظاهر الت ساخته شده به خصوص بعد از پروتز بیضه تا حد زیادی طبیعی خواهد بود. همچنین از نظر عملکردی در صورت طولانی سازی مجرا امکان ادرار ایستاده، احساس لمسی و نعوظ با ایمپلنت وجود خواهد داشت.

انواع ایمپلنت و عملکرد آن ها

پس از بهبودی اولیه برخی افراد برای نعوظ از ایمپلنت استفاده میکنند. ایمپلنت انواع مختلفی دارد:

• دو تکه شامل سیلندر داهل تنه آلت نو به همراه پمپ در اسکروتوم یا پایه آلت
• سه تکه شامل سیلندر، پمپ و مخزن با نعوظ بسیار طبیعی اما عمل جراحی پیچیده
• ایمپلنت سیلیکون که بسته به نوع برند طراحی، دوام و پیچیدگی متفاوتی خواهد داشت.

هزینه عمل فالوپلاستی در ایران و مقایسه با دیگر کشورها

فالوپلاستی با توجه به پیچیدگی آن جز عمل‎های گران قیمت به شمار می‌رود. در ایران هزینه عمل حدود 400 تا 900 میلیون متغیر است. هزینه عمل فالوپلاستی در دیگر کشورها حدود 35 تا 50 هزار دلار است که در مقایسه با این مبلغ در ایران بسیار زیاد خواهد بود.

تماس با ما

برای دریافت هرگونه مشاوره و راهنمایی درباره تغییر جنسیت با ما تماس بگیرید:

03537283090 داخلی 232 شماره WhatsApp تلگرام فیسبوک ایمیل

سوالات متداول

آیا بعد از فالوپلاستی حس باز می‎گردد؟

بله در بسیاری از موارد با اتصال عصب دهی، احساس لمسی و اروژنیک باز می‏گردد. آمارها نشان می‎دهد حدود 88 درصد افراد بازگشت احساسات را تجربه کرده‎اند.

آیا پس از فالوپلاستی می‎توان انزال داشت؟

فالوپلاستی به خودی خود باعث انزال یا ترشح منی نمی‎شود چرا که اسپرم ساز نیست.

آیا بعد از فالوپلاستی قاعدگی ادامه دارد؟

اگر برداشتن تخمدان انجام نشده باشد، ممکم است قاعدگی ادامه یابد. در غیر این صورت با برداشتن رحم و تخمدان قاعدگی نیز متوقف خواهد شد.

فالوپلاستی معمولا چند سانتی متر اضافه می‎کند؟

اندازه نهایی به فاکتورهایی مانند روش، ابعاد فلپ، طراحی جراح بستگی دارد و نمی‎تواند عدد ثابتی برای اندازه نام برد.

چه زمانی می‎توان ایمپلنت نصب کرد؟

معمولا ایمپلنت نعوظ در مرحله بعدی فالوپلاستی بعد از بهبودی کامل فلپ و تایید سلامت آن حدود شش تا 12 ماه بعد انجام میشود.

آیا بعد از فالوپلاستی ارگاسم اتفاق می‏افتد؟

بسیاری از افراد تجربه ارگاسم بعد از فالوپلاستی را داشته ‏اند، به خصوص اگر اتصال عصبی با موفقیت انجام شده باشد.

چه زمان طول میکشد که آلت تناسلی عملکرد طبیعی داشته باشد؟

بسته به مراحل جراحی و ترمیم بافت ممکن است 12 ماه یا بیشتر زمان نیاز داشته باشد.