چگونه یک آی یو آی موفق داشته باشیم؟

آی یو آی (IUI) یکی از روش های کمک باروری می‌باشد که به عنوان تلقیح مصنوعی نیز شناخته می‌شود؛ اغلب در مواردی که ناباروری به علت ضعف حرکت اسپرم رخ می‌دهد، تجویز می‌شود و شانس بارداری را افزایش می‌دهد. تجربه یک آی یو آی موفق، به عوامل مختلفی نظیر سن زوجین و علت ناباروری وابسته است.

در روش IUI اسپرم فرآوری شده مستقیماً در رحم قرار می‌گیرد و در مقایسه با درمان‌های مشابه مانند لقاح آزمایشگاهی، ارزان‌تر و کم خطرتر است. بطور کلی، میزان موفقیت آی یو آی حدود ۵ تا ۲۰ درصد می‌باشد که می‌توان با رعایت برخی از راهکارها و مراقبت ها، با انجام این عمل درمانی به بارداری رسید.

در مطلب درمان ناباروری به روش آی یو آی درباره روش انجام و مراقبت های قبل از انجام آن توضیح داده شده است. در این مقاله به معرفی علائم ای یو ای موفق و راه های افزایش موفقیت این عمل می‌پردازیم.

تکنیک آی یو آی (IUI) چیست؟

روش آی یو آی یا تلقیح مصنوعی اسپرم به داخل رحم، یک تکنیک کم‌تهاجمی است که با تزریق مستقیم نمونه اسپرم جمع‌آوری‌شده از مرد به درون رحم زن، طول مسیر رسیدن اسپرم به تخمک را کوتاه می‌کند.

از آن‌جایی که در بارداری طبیعی نیز همواره احتمال عدم لانه‌گزینی یا بروز سقط جنین در هفته‌های اول بارداری (به علت مشکلات جنین یا رحم) وجود دارد، شانس موفقیت IUI نیز صددرصد نیست؛ اما سن پایین زوجین، تکرار IUI وانجام تحریک تخمدان در صورت نیاز، می‌تواند احتمال موفقیت آن را افزایش دهد.

عوامل مؤثر بر موفقیت آی یو آی

عوامل مؤثر بر میزان موفقیت IUI عبارتند از:

• سن زوج
• کلینیک ناباروری
• تعداد فولیکول ها
• تکرار آی یو آی
• عدم اختلال تخمک گذاری
• باز بودن لوله های فالوپ
• عدم اختلال در موفولوژی اسپرم
• نوع دارو

در ادامه این مطلب به بررسی چند نمونه از عواملی که بر آی یو آی موفق اثر گذار هستند، می‌پردازیم.

بهترین سن برای انجام آی یو آی

از جمله مهم‌ترین عوامل مؤثر در آی یو آی موفق، سن زوج به ویژه زنان می‌باشد. به طور کلی با افزایش سن، کیفیت تخمک‌ها کاهش یافته و به تبع آن، احتمال بارداری و تولد فرزند سالم نیز کاهش می‌یابد. به همین دلیل، در روش آی‌ یو آی نیز سن یک عامل مهم برای موفقیت بارداری به شمار می‌رود.

مطالعات نشان می‌دهد که بیشترین میزان موفقیت آی‌ یو آی در سنین بین ۲۰ تا ۳۰ سال می‌باشد و به باور متخصصان، بهترین سن جهت انجام این روش کمک‌باروری، سن زیر ۳۵ سال است؛ زیرا در این بازه سنی، شانس آی یو آی موفق در هر سیکل قاعدگی بین ۱۵ الی ۲۰ درصد می‌باشد.

در ضمن، این شانس موفقیت در خانم‌هایی با بازه سنی ۳۵ تا ۴۰ سال، به ۱۰ درصد می‌رسد و در بانوان بالای ۴۰ سال کمتر از ۵ درصد است. از این رو، پزشکان انجام آی‌ یو آی را در سنین بالاتر از ۴۰ سال توصیه نمی‌کنند. درواقع، به سبب اینکه نرخ موفقیت زایمان با روش آی‌ یو آی، از سن ۴۱ سالگی به بعد با کاهش قابل‌توجهی همراه است؛ لذا انتخاب روش IVF بهتر جواب می‌دهد.

نقش کلینیک درمان ناباروری در تجربه آی یو آی موفق

برخی از مراکز درمان ناباروری با اعلام درصد موفقیت های مختلف، زوج های نابارور را گمراه می‌کنند. همچنین در این میان بعضی از کلینیک های ناباروری با غربال زوج های نابارور و حذف زوج های دارای مشکلات شدید سعی در افزایش شانس موفقیت باروری مراجعین خود، دارند. بنابراین توصیه می‌شود زوجین نابارور قبل از اقدام برای درمان درباره کلینیک های ناباروری تحقیقات لازم را به عمل آورند.

تعداد فولیکول ها و آی یو آی موفق

هرچه تعداد فولیکول‌ها در بدن بیشتر شود؛ احتمال لقاح افزایش خواهد یافت. به همین دلیل، داروهایی برای تحریک تخمدان‌ها تجویز می‌شود تا دستیابی به تخمک‌های بیشتر و درنتیجه شانس وقوع آی یو آی موفق نیز بیشتر گردد.

البته ناگفته نماند که هدف از تجویز دارو برای تحریک تخمک‌گذاری، چندقلوزایی نیست و خانم‌هایی که در طول دارو درمانی بیشتر از ۴ فولیکول داشته باشند، مجاز به انجام روش آی‌ یو آی نیستند؛ چراکه رحم زن برای پرورش یک جنین طراحی گشته و پزشکان نیز سعی می‌کنند تا یک بارداری تک‌قلویی و بدون خظر به زوجین اهدا نمایند.

تکرار آی یو آی

همان‌طور که تکرار تلاش برای بارداری به صورت طبیعی بین ۶ ماه تا ۱ سال، احتمال وقوع بارداری را افزایش می‌دهد؛ روش آی‌ یو آی نیز با تکرار چرخه خود، می‌تواند شانس موفقیت در بارداری را بیشتر کند. طبق آمار، ۸۸% از عمل‌های موفق IUI در طول سه دوره و ۹۵% در طول چهار دوره به وقوع می‌پیوندد.

البته ناگفته نماند که در صورت عدم موفقیت آی‌ یو آی بعد از چهار دوره، انجام سایر روش‌های کمک‌باروری نظیر آی‌ وی‌ اف (IVF)، میکرواینجکشن (ICSI)، لاپاراسکوپی (در صورت تشخیص اندومتریوز)، هیستروسکوپی (در صورت مشکوک بودن به پولیپ)، تشخیص ژنتیکی پیش از لانه‌گزینی (PGD)، میومکتومی (در صورت وجود میوم یا فیبروم)، تحریک اندومتر و... توصیه می‌گردد.

عدم اختلال تخمک گذاری

بیماری‌هایی نظیر سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) و یا تنبلی تخمدان ازجمله شایع‌ترین عوامل اختلال تخمک‌گذاری محسوب می‌شود. این‌گونه بیماران، تنها در صورت انجام آی‌ یو آی به همراه مصرف داروهایی نظیر کلومیفن، لتروزول و یا گنادوتروپین‌ها قادر به افزایش شانس بارداری هستند.

باز بودن لوله های فالوپ

در صورت انسداد لوله‌های فالوپ یا لوله‌های رحمی حتی اگر یکی از لوله‌ها باز باشد، احتمال بارداری وجود دارد؛ اما نرخ بارداری بسته به محل انسداد لوله در افراد مختلف، متغیر است. طبق آمار، شانس بارداری در صورت وجود انسداد در قسمت پروگزیمال (نزدیک به رحم) لوله رحمی تقریباً ۲۱.۸۷% می‌باشد و در صورت وجود انسداد در محل دیستال لوله رحمی (نزدیکترین قسمت به تخمدان) شانس آی یو آی موفق در حدود ۷.۴% تخمین زده شده است.

عدم اختلال فاکتورهای مردانه

روش آی‌ یو آی، صرفاً یک روش کمک‌کننده و تسهیل‌کننده بارداری طبیعی است. در این روش، با اینکه اسپرم توسط پزشک دورن رحم قرار می‌گیرد؛ اما جهت رساندن خودش به تخمک باید قادر به حرکت باشد. به همین دلیل اسپرم‌های بی‌کیفیت و ضعیف، احتمال بارداری به روش IUI را کاهش می‌دهد؛ از این‌رو، به بیماران با کمتر از ۷ میلیون اسپرم متحرک و بیماران دچار اختلال شدید فاکتورهای مردانه، روش‌های IVF یا ICSI توصیه می‌شود.

طبق آمار، در زوجینی با حداقل ۹ میلیون اسپرم (پس از شستشو) احتمال موفقیت بارداری به روش آی‌ یو آی در حدود ۱۶% است؛ اما در بیماران با کمتر از این مقدر اسپرم، شانس بارداری کمتر می‌باشد.

نوع دارو

از جمله داروهای مورد استفاده در درمان ناباروری می‌توان به کلومیفن (کلومید)، لتروزول (با عوارض جانبی کم) و گنادوتروپین اشاره نمود. در این بین، کلومیفن و لتروزول جزو دسته داروهای خوراکی قرار می‌گیرد و سیگنال‌های قوی‌تری جهت تخمک‌گذاری ارسال می‌کنند ولی گنادوتروپین، نوعی داروی تزریقی است تا با تأثیر مستقیم خود بر روی تخمدان، فولیکول‌های بیشتری را تولید کند.

آی یو آی برای چه کسانی انجام می‌شود؟

این روش در شرایطی که علت ناباروری ضعیف بودن یا تعداد کم اسپرم همسر باشد، توصیه می‌شود؛ البته در شرایطی که ضعف اسپرم در حد خفیف تا متوسط باشد این روش مؤثرتر خواهد بود. بدین معنی که تعداد اندک و ضعف اسپرم‌ها باعث عدم توانایی آن‌ها در رسیدن به تخمک می‌شود بنابراین پزشک با قرار دادن اسپرم درون رحم، شانس وقوع لقاح را افزایش می‌دهد.

در مواردی که ضعف اسپرم شدید باشد اغلب پزشک استفاده از روش IVF را توصیه می‌کند که در مطلب مراحل آی وی اف درباره روند انجام این روش توضیح داده شده است.

از دیگر مشکلاتی که به کمک تکنیک IUI، برای ناباروری قابل درمان است، عبارتند از:

• اختلال نعوظ و انزال در مردان
• انجماد اسپرم ناشی از شیمی‌درمانی در مردان
• اختلالات مخاط یا زخم دهانه رحم در زنان
• درد شدید حین رابطه جنسی
• داشتن بیماری‌های عفونی جنسی مانند HIV و هپاتیت
• ابتلا به ناباروری با علل نامشخص
• حساسیت زن به مایع منی یا اسپرم مرد
• نتیجه منفی یا ضعیف تست PCT (تست بعد از رابطه جنسی)
• ترشحات غیرطبیعی از دهانه رحم
• تمایل زوج به استفاده از اسپرم اهدایی
• تمایل زوج به استفاده از اسپرم فریزشده همسر به علت انجام درمان سرطان و…

اقدامات لازم قبل از عمل آی یو آی

مراحل آماده شدن برای آی‌ یو آی به شرح زیر می‌باشد:

• سونوگرافی واژینال جهت ایجاد آمادگی و هماهنگی‌های پیش از عمل
• آماده‌سازی اسپرم با تصفیه مایع منی از ناخالصی‌ها و جداسازی قسمت فعال و بارورکننده
• نظارت بر علائم تخمک‌گذاری‌های پیش‌رو توسط کیت ادرار پیش‌بینی‌کننده جهت تعیین افزایش ترشح LH
• استفاده از عکس‌برداری پزشکی برای بررسی عملکرد تخمدان‌ها
• برنامه‌ریزی مناسب‌ترین زمان عمل IUI طبق موعد تخمک‌گذاری زن
• البته باید ذکر کرد که پیش از اقدام به عمل، داروهای محرک تخمک‌گذاری همچون فمارا (لتروزول)، کلومید (کلومیفن‌سیترات)، منوپور، فولیستیم و… تجویز می‌شود تا شانس آی‌ یو آی موفق را افزایش دهد. موارد مصرف این داروها، بیشتر در درمان ناباروری ناشی از آندومتریوز، افزایش سن، وجود فاکتور مردانه و یا ناباروری بدون دلیل مشخص می‌باشد.

اندازه مناسب فولیکول برای بارداری به روش IUI

اندازه فولیکول‌ها، نقش مهمی در قدرت باروری تخمک‌ها دارد. از آنجایی که فولیکول‌های زیادی (فولیکول اولیه) در داخل تخمدان وجود دارد؛ لذا نمی‌توان آن‌ها را شمرد. از طرفی دیگر، فولیکولی که حاوی تخمک بالغ باشد؛ در مرحله سوم رشد، یک حفره با مایعی به نام «آنتروم» را به خود جذب می‌کند که به فولیکول حاوی آنتروم، «فولیکول آنترال» گفته می‌شود.

در یک چرخه طبیعی، یک فولیکول آنترالِ برتر _از نظر اندازه و سرعت رشد_ برای تخمک‌گذاری انتخاب می‌شود و باقی فولیکول‌ها جذب بدن می‌شود. به عبارتی دیگر، تخمک‌های بالغ در فولیکول‌های بزرگ‌تر یافت می‌شوند و از طریق سونوگرافی قابل مشاهده و ارزیابی هستند.

بر اساس منابع، متوسط قطر فولیکول‌های بالغ بین دامنه ۱۸ الی ۳۶ میلی‌متر است که معمولاً قبل از تخمک‌گذاری، این اندازه به ۲۲ تا ۲۴ میلی‌متر می‌رسد و به عنوان فولیکول مناسب بارداری شناخته می‌شود. در روش IUI، هنگامی که فولیکول‌ها به اندازه ۱۸ تا ۲۰ میلی‌متر برسد و پوشش رحم حداقل ۷ میلی‌متر باشد، هورمون اچ سی جی (HCG) به فرد تزریق می‌شود تا تخمک‌های بالغ از فولیکول‌ها آزاد شود؛ سپس، بعد از گذشت ۳۶ الی ۴۰ ساعت از تزریق دارو، آی‌ یو آی انجام می‌شود.

باید دانست که ابعاد مناسب فولیکول‌ها درصورت مصرف FSH حدود ۱۷ تا ۱۸ میلی‌متر و درصورت مصرف هم‌زمان FSH و LH حدود ۱۶ الی ۱۷ میلی‌متر می‌باشد. به طور کلی، هر فولیکول تا زمان آزادسازی به مقدار ۲ میلی‌متر در روز رشد می‌کند و در هر سیکل قاعدگی نیز دست‌کم یکی از آن‌ها آزاد می‌گردد. زمان آزادسازی تخمک در بدن هم به تزریق یا عدم تزریق HCG وابسته است؛ اما به هر حال، گاهی در فولیکول‌های ۱۴ تا ۱۵ میلی‌متری نیز تخمک بالغ یافت می‌شود.

به این نکته نیز باید اشاره نمود که بسیاری از پزشکان، نزدیکی پس از عمل آی‌ یو آی را توصیه می‌کنند تا شانس بارداری افزایش یابد. بدیهی است که در صورت وجود ۲ الی ۳ فولیکول، شانس حاملگی چندقلویی بیشتر خواهد شد.

بیشتر بخوانید: آیا تعیین جنسیت با IUI امکان پذیر است؟

مناسب ترین زمان انجام ای یو ای

مناسب‌ترین و بهترین زمان برای انجام ای یو ای، ۶ تا ۱۲ ساعت قبل از تخمک‌گذاری است؛ البته درصورتی که تزریق آمپول HCG نیز حدود ۳۶ الی ۴۸ ساعت پیش از انجام عمل صورت گرفته باشد. بدین ترتیب، شانس باروری تا حد زیادی بالا می‌رود و درصد آی یو آی موفق نیز افزایش می‌یابد؛ البته گاهی به علت وجود برخی مشکلات مردانه، انجام این روش درمانی پس از تخمک‌گذاری نتیجه بهتری می‌دهد.

برای آی یو آی موفق چه باید کرد؟

درصد موفقیت روش آی‌ یو آی، در همه زوج‌ها یکسان نیست و به عوامل مختلفی بستگی دارد. از دیگر عوامل مؤثر بر آی یو آی موفق، می‌توان موارد زیر را نام برد:

• تکرار دفعات انجام عمل به صورت ماهانه
• پایین‌تر بودن سن مادر
• مقاربت جنسی بلافاصله پس از آی‌یوآی درصورت عدم لکه‌بینی و خونریزی
• انتخاب رژیم غذایی سالم و مناسب شامل میوه، سبزیجات، لبنیات و غلات کامل
• نوشیدن آب فراوان
• دریافت پروئین کافی از گوشت بدون چربی و آجیل
• مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌های مناسب تحت نظر پزشک
• داشتن استراحت کافی
• اجتناب از مصرف الکل، دخانیات و حتی کافئین
• دوری از استرس و اضطراب
• مصرف منظم داروهای تجویزشده
• کمک گرفتن از روش‌هایی نظیر پیاده‌روی طولانی، یوگا و دوچرخه‌سواری

مراقبت‌های پس از عمل آی یو آی

از جمله مراقبت‌های پس از عمل آی‌ یو آی می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

• نیم ساعت استراحت پس از اتمام عمل بر روی تخت
• دادن آزمایش بارداری
• کاهش فعالیت‌های روزانه و استراحت نسبی تا زمان مشخص شدن نتیجه آزمایش بارداری
• مصرف میوه‌ها و سبزیجات
• خودداری از مصرف غذاهای نفاخ

آی یو آی موفق چه علائمی دارد؟

حدود ۶ الی ۱۲ روز پس از عمل آی یو آی، لانه‌گزینی جنین داخل رحم رخ می‌دهد و علائم مثبت بودن آی یو آی نیز گاهی در همان روزهای اول پس از عمل و گاهی تست خون حاملگی طی ۲ هفته بعد از ای یو ای مشخص می‌گردد؛ البته باید گفت که علائم زودهنگام، معمولاً کاذب هستند و ناشی از مصرف داروهای حاوی پروژسترون و دیگر هورمون‌ها می‌باشند. این علائم نظیر احساس خستگی، نفخ و حساس شدن سینه‌ها نباید به عنوان نشانه‌های بارداری لحاظ شود و بررسی قطعی آن‌ها پس از ۲ هفته انجام می‌گیرد.

بیشتر بخوانید: مراقبت های پس از عمل آی یو آی

میزان درصد موفقیت آی یو آی

تکنیک IUI مانند سایر روش‌های کمک‌باروری (ART)، احتمال موفقیت ۱۰۰ درصد ندارد و در برخی از موارد ممکن است منجر به شکست در بارداری شود. برای تعیین میزان موفقیت آی یو آی باید عواملی مانند سن خانم (مهم‌ترین عامل)، داروهای مصرفی به ویژه داروهای تحریک تخمک‌گذاری، علت ناباروری، سلامت لوله‌های رحمی، ذخیره تخمدان و کیفیت اسپرم مرد را در نظر گرفت.

در کمترین حالت، میزان موفقیت IUI بین ۵ تا ۲۰ درصد است که با رعایت نکات پزشکی، به‌طور میانگین به ۳۰ درصد می‌رسد. بااین‌حال، تکرار آی‌یوآی به میزان ۳ تا ۴ مرتبه، شانس وقوع بارداری را به ۹۰ الی ۹۵ درصد می‌رساند که شانس بسیار بالایی است. اگرچه پس از IUI مراقبت‌های خاصی به جز نکات عمومی مربوط به مراقبت‌های بارداری ضروری نیست؛ اما بررسی‌ها نشان داده اقداماتی نظیر دراز کشیدن به مدت ۱۵ دقیقه پس از عمل IUI می‌تواند شانس موفقیت آن را حدود ۱۰ درصد افزایش دهد.

لازم به ذکر است که در روش IUI مانند بارداری طبیعی، اسپرم برای وقوع لقاح صرفاً در کنار تخمک قرار می‌گیرد و لزوماً لقاح اتفاق نمی‌افتد؛ لذا شانس موفقیت آی یو آی در زوج‌های فاقد مشکلات اسپرم (از جمله تعداد کم اسپرم یا حرکت نامناسب اسپرم‌ها) بیشتر از افرادی است که به علت این مشکلات دچار ناباروری شده‌اند.

همچنین سن بالای ۳۵ سال در زنان و وجود مشکلات فیزیولوژیکی در اندام‌های تولید مثل آن‌ها، موجب کاهش میزان درصد موفقیت IUI می‌شود. باید دانست که در صورت عدم بارداری پس از ۳ الی ۶ بار تکرار آی یو آی، پزشک معمولاً استفاده از روش‌های IVF یا ICSI را پیشنهاد می‌دهد.

علل و علائم شکست IUI

همان‌طور که ذکر شد، موفقیت IUI به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ اما در اینجا به علل و دلایل شکست آی یو آی می‌پردازیم. برخی از این علل عبارتند از:

• تخمک با کیفیت پایین به‌ویژه در اثر مشکلات کروموزومی
• اسپرم‌های بی‌کیفیت و ناتوان در بارور کردن تخمک
• سن بالای مادر و کاهش کیفیت تخمک و جنین در اثر آن
• زمان‌سنجی غلط و عدم اقدام به بارورسازی با اسپرم در مهلت ۱۲ الی ۲۴ ساعته پس از تخمک‌گذاری
• اختلال، نازکی و ضعف لایه داخلی آندومتر و عدم لانه‌گزینی
• کمبود پروژسترون به عنوان هورمون ضروری برای حفظ بارداری
• انسداد لوله‌های فالوپ به علت مشکلات داخلی یا سابقه جراحی
• عدم وقوع لقاح در اثر علل مختلف

از طرفی دیگر، باید دانست که شکست IUI علائم خاصی را به دنبال ندارد و در نهایت منجر به سقط جنین می‌شود. بنابراین بعد از پشت‌سرگذاشتن مراحل اولیه بارداری می‌بایست به ترشحات واژن، بیشتر توجه نمود و هرگونه تغییری را با پزشک متخصص در میان گذاشت. به‌طور کلی در صورت شکست IUI در نخستین مرتبه درمان، بهتر است روند آن ۳ تا ۵ دوره دیگر تکرار شود.

گام بعدی پس از شکست IUI

در صورتی که خانمی با ذخیره تخمدانی کم، سن بالای ۳۵ سال داشته باشد و همچنین ۳ الی ۴ مرتبه عمل آی‌یوآی ناموفق را پشت سر گذاشته باشد، می‌بایست روش دیگری نظیر روش IVF (لقاح آزمایشگاهی) یا روش ICSI (تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی) را برای بارداری امتحان کند.

استفاده از این دو تکنیک به‌ویژه در زمانی که فاکتور ناباروری شدیدی از سوی مرد وجود داشته باشد، شانس وقوع بارداری را به طرز چشمگیری افزایش می‌دهد. باید توجه کرد که هزینه کمتر یک مرتبه IUI نسبت به IVF، لزوماً به معنای ارزان بودن این روش درمانی نیست؛ بلکه نیاز به تکرار آن (در بسیاری از زوجین) و داروهای مصرفی حین درمان، هزینه این عمل را نیز بالا می‌برد. لذا برای تکرار آی یو آی یا انتخاب روش کمک‌باروری دیگر، باید با پزشک خود مشورت کرد.

چند بار آی یو آی را تکرار کنیم؟

اغلب پزشکان برای افراد زیر ۴۰ سال، ۳ بار تکرار را برای رسیدن به آی یو آی موفق پیشنهاد می‌کنند. همچنین برای افراد بالای ۴۰ سال به علت کم بودن ذخیره تخمدان، در صورتی که بعد از یکبار IUI بارداری اتفاق نیفتد، استفاده از سایر روش های کمک باروری نظیر IVF پیشنهاد می‌شود. در مطلب ذخیره تخمدان کم می‌توانید درباره علت ذخیره تخمدان کم و روش های درمان آن اطلاعات کافی کسب نمایید.

چه زمانی از IUI های ناموفق گذر کنیم؟

گذر از آی‌ یو آی‌ های ناموفق تصمیمی است که در افراد مختلف، متفاوت است. زوجین می‌بایست قبل از عبور از این روش کمک‌باروری، به مسائلی همچون عوارض عاطفی شکست بارداری، هزینه تکرار هر چرخه آی‌یو‌آی و هزینه انجام سایر روش‌ها مانند آی‌وی‌اف بعد از IUI توجه نمایند. سپس، در مرحله بعد با پزشک مشورت کنند تا از مزایا و معایب تکرار دفعات آی‌یو‌آی یا ادامه درمان با IVF اطلاعات کاملی به‌دست آورند.

گفته می‌شود روش IVF میزان موفقیت بالاتری نسبت به آی‌یوآی دارد؛ چراکه در طول روش آی‌وی‌اف:

• تخمک‌های مناسب از تخمدان‌ها خارج می‌شوند.
• تخمک‌ها در محیط آزمایشگاهی با اسپرم بارور می‌گردند.
• پس از انجام لقاح، مناسبت‌ترین جنین وارد رحم مادر می‌شود و باردرای آغاز می‌گردد.‌

مقایسه هزینه IUI و IVF

اگر چه هزینه IUI نسبت به روش IVF کمتر است و این فاکتور سبب جذب شدن زوج های نابارور به این روش می‌شود؛ اما در مقایسه با روش IVF شانس موفقیت آی یو آی کمتر می‌باشد. در برخی از موارد استفاده از روش IVF به نسبت به صرفه تر می‌باشد، بخصوص اگر سن زوج بالای ۴۰ سال باشد توصیه می‌شود فرد بدون اتلاف وقت از روش IVF استفاده کند. ضمناً باید گفت که IUI روش کم‌تهاجمی‌تری نسبت به IVF می‌باشد؛ اما در هر صورت، باید برای انتخاب روش مناسب با متخصص زنان مشورت نمود.

بیشتر بخوانید: هزینه های درمان ناباروری چقدر است؟

نکاتی برای داشتن آی یو آی موفق

توجه به برخی نکات درباره روش IUI و نتایج آن، به داشتن انتظارات واقع‌بینانه و انتخاب مناسب‌ترین روش توسط زوجین کمک می‌کند. در ابتدا باید دانست که این روش، نیازی به استراحت مطلق و طولانی‌مدت ندارد و با گذشت نیم ساعت از عمل، می‌توان به فعالیت‌های روزانه برگشت؛ به شرطی که زن از انجام فعالیت‌های سنگین اجتناب نماید.

هرگونه احساس رطوبت و حتی ریزش ترشح پس از آی‌ یو آی به معنای بیرون ریختن اسپرم‌ها نیست؛ بلکه ناشی از ورود کاتتر به واژن حین عمل، تغییرات هورمونی و… می‌باشد. ضمناً پس از عمل، می‌توان نزدیکی جنسی داشت و محدودیتی در این رابطه وجود ندارد.

از روش‌های مؤثر استفاده از ای یو ای، باید به ترکیب آن با درمان کلومیفن حین وجود اشکال در موکوس دهانه رحم اشاره کرد. همچنین ای یو ای درصورت همراه شدن با تزریق داروهای باروری نیز نتایج بهتری ارائه می‌دهد و درصد موفقیت را از حدود ۸ الی ۱۷ درصد بالا می‌برد. درواقع تفاوت اصلی این روش با مقاربت و حاملگی طبیعی، امکان رساندن تعداد بیشتری از اسپرم‌ها به رحم و محل لقاح می‌باشد.

سوالات متدوال درمورد آی یو آی موفقیت آمیز

آیا امکان دو قلوزایی به روش آی یو آی وجود دارد؟

همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، تجویز داروهای محرک تخمدان و تخمک‌گذاری می‌تواند موجب رشد چندین فولیکول شود که این امر، سبب آزادسازی بیش از یک تخمک می‌گردد و احتمال دوقلوزایی یا چندقلویی را فراهم می‌کند. ازاین‌رو، توصیه می‌شود که زوجین در صورت تمایل به انتخاب جنسیت فرزند خود، با پزشک معالج مشورت کنند تا هم جنسیت جنین به روش آی‌یو‌آی تعیین شود و هم با تجویز داروهای مناسب توسط پزشک، در کنار درمان ناباروری احتمال دوقلوزایی هم کاهش یابد.

آیا آی یو آی با تحرک اسپرم پایین، موفقیت آمیز است؟

تحرک مناسب اسپرم، تنها عامل موفقیت IUI نیست و عواملی نظیر تعداد کافی اسپرم‌ها، وقوع تخمک‌گذاری باکیفیت در زن و نداشتن مشکلات داخلی _مانند عدم انسداد لوله‌های رحمی_ در موفقیت آی یو آی مؤثر است. از طرفی، اسپرم‌های مورد استفاده، پس از شست‌وشوی مایع منی جدا می‌شوند و بنابراین سریع‌ترین و باکیفیت‌ترین اسپرم‌ها جهت تزریق انتخاب می‌گردند. لذا در مردان دارای مشکل سرعت پایین اسپرم نیز شانس خوبی برای بارداری همسر به روش IUI وجود دارد.

دقت تعیین جنسیت جنین در روش آی یو آی چقدر است؟

دقت و شانس موفقیت تعیین جنسیت جنین در روش آی یو آی به خوبی روش‌های دیگری نظیر آی وی اف نیست. بااین‌حال، عوامل مختلفی _نظیر روش مورد استفاده و تبحر تکنسین مربوطه_ روی نتیجه آن اثر می‌گذارد و دقت کار را تا ۷۰ الی ۸۰ درصد افزایش می‌دهد.