زایمان سزارین عملی تهاجمی است و در صورت ضرورت انجام می‌شود که شامل مواردی همچون بزرگ بودن جنین، وضعیت قرارگیری نامناسب در رحم، مشکلات جفت یا بند ناف، بارداری دو یا چندقلو و... است. در پیش گرفتن برخی اقدامات قبل از زایمان سزارین به کاهش عوارض احتمالی آن کمک می‌کند. بنابراین بانوانی که ناچار به جراحی سزارین هستند باید ضمن آشنایی با مراحل و مراقبت‌های قبل و بعد، خود را برای آن آماده کنند. در این مطلب تلاش شده تا ضمن افزایش اطلاعات بانوان درباره زایمان سزارین، نکاتی پیرامون بهترین زمان انجام آن، تفاوت سزارین با زایمان طبیعی، خطرات و پیامدهای سزارین، مراقبت‌های پس از آن و... ارائه شود.
دهانه رحم در حالت طبیعی و حتی پس از شروع بارداری، بسیار تنگ است و صرفاً در هفته‌های آخر حاملگی برای سهولت تولد نوزاد، کم‌کم گشاد می‌شود. در زنانی که باز شدن دهانه زودتر از موعد رخ دهد، خطر زایمان زودرس یا سقط جنین وجود دارد و بنابراین عمل جراحی سرکلاژ یا دوختن دهانه رحم (با عوارض کم و درصد موفقیت بسیار بالا) انجام می‌گیرد.
یکی از روش‌های سقط جنین، کورتاژ (Curetage) نام دارد که تحت عنوان دیلاتاسیون و کورتاژ (Dilation and curettage) و به صورت مخفف با نام D&C هم شناخته می‌شود.به عبارتی دیگر، کورتاژ نوعی عمل جراحی کوتاه است که علاوه بر سقط جنین، جهت تشخیص وضعیت رحم و درمان شرایط خاص آن نیز به کار می‌رود.
برخلاف برخی تصورات، سه ماهه دوم بارداری (از هفته ۱۳ تا ۲۸) نیز همچون سه ماهه اول و سوم نیاز به مراقبت‌های خاصی دارد. در این دوران که ممکن است با درد شکم، کمردرد و مشاهده برخی ترشحات همراه باشد، باید معایناتی همچون ثبت وزن و فشار خون مادر، آزمایش‌های غربالگری و تشخیصی، بررسی ضربان قلب جنین، سونوگرافی و... را انجام داد.
بستن لوله‌های وازدفران که با عمل وازکتومی انجام می‌گیرد، یک راهکار قطعی برای توقف باروری در مردان است. اگرچه این روش با عمل معکوس وازکتومی قابل بازگشت است، اما شانس باروری مجدد را تا حد زیادی کم می‌کند. همچنین در صورت عدم موفقیت‌آمیز بودن عمل در موارد نادر، احتمال بروز برخی عوارض وجود دارد که در این مطلب به آن‌ها پرداخته می‌شود.
هورمون LH که از هیپوفیز ترشح می‌شود، نقش مهمی در شکل‌گیری و عملکرد اندام‌های جنسی زنان و مردان دارد و باید در سطح نرمال باشد. میزان طبیعی و استاندارد این هورمون در مردان معمولاً به سن آن‌ها وابسته است و در زنان به قرارگیری در دوره بارداری، یائسگی، مراحل مختلف چرخه قاعدگی، دوران مصرف داروهای ضد بارداری و... بستگی دارد.
هنگامی که پزشک برای زنان باردار انجام آزمایش آمنیوسنتز را تجویز می‌کند، به دنبال تشخیص مشکلاتی همچون اختلالات ژنتیکی و کروموزومی، نقص مادرزادی جنین، عفونت، مشکلات خونی، عدم تشکیل ریه جنین و... است. بااین‌حال به علت حساس بودن این آزمایش، صرفاً در زمان خاص و برای گروه مشخصی از زنان امکان انجام آن وجود دارد.
اگرچه دیرانزالی در مردان چندان رایج نیست؛ اما می‌تواند باعث افسردگی، بدخلقی، پرهیز از رابطه جنسی و حتی ناباروری شود. این عارضه در اثر عوامل مختلفی شکل می‌گیرد که شامل سه دسته علل روانی، علل جسمی یا فیزیکی و علل دارویی است. با تشخیص عامل دیرانزالی می‌توان حتی با روش‌های خانگی نظیر ورزش، مصرف برخی خوراکی‌ها و... مشکل را حل کرد.
با وجود طبیعی بودن درد قاعدگی، برخی افراد دردهای شدیدی را تجربه می‌کنند که می‌تواند ناشی از اندومتریوز، آدنومیوز، سندرم پیش از قاعدگی، فیبروم رحم، کیست تخمدان و... باشد. اغلب این دردها با مصرف داروی مسکن یا درمان‌های خانگی قابل تسکین است؛ اما برای یافتن عامل اصلی درد و درمان اصولی آن باید به پزشک متخصص مراجعه کرد.
در میان بیماری‌های شایع و البته دردناک زنان، نام آندومتریوز به عنوان عارضه‌ای جدی و مهم دیده می‌شود. بیماری اندومتریوز که در اثر رشد بافت داخلی رحم (اندومتر) در فضای خارج از رحم به وجود می‌آید، مشکلات متعددی را برای بانوان ایجاد می‌کند. از آن‌جایی که گاهی علائم و نشانه‌های این بیماری دیر ظاهر می‌شوند، لازم است که خانم‌ها راه‌های پیشگیری و کنترل آن را بشناسند.