آشنایی با مراحل آی وی اف از اول تا آخر

آی وی اف ازجمله مؤثرترین روش های درمان ناباروری است که امروزه برای فرزندآوری بسیاری از زوجین استفاده می‌شود. در درمان ناباروری به روش آی وی اف، ابتدا با عمل تخمک کشی، تخمک بالغ از تخمدان خانم خارج شده و با اسپرم در محیط آزمایشگاه لقاح داده می‌شود؛ سپس تخمک بارور شده طی عمل انتقال جنین به داخل رحم منتقل می‌گردد.

این پروسه حدود سه هفته به طول می‌انجامد؛ البته در برخی از موارد این چرخه به چند مرحله تقسیم شده و مدت زمان بیشتری طول خواهد کشید. آشنایی با مراحل انجام IVF می‌تواند باعث آگاهی کامل زوجین از نحوه انجام این روش شده و در نتیجه، اقدام برای این پروسه درمانی با اطمینان بیشتر انجام می‌گیرد. در این مطلب مراحل ای وی اف را از اول تا آخر شرح می‌دهیم.

کاربردهای آی وی اف یا لقاح آزمایشگاهی

استفاده از روش آی‌ وی‌ اف یا لقاح آزمایشگاهی در موارد متعددی صورت می‌گیرد که برخی از آن‌ها به شرح زیر است:

• انسداد یا آسیب‌دیدگی لوله‌های رحمی
• تخلیه و خارج‌سازی لوله‌های فالوپ
• ناباروری ناشی از علل مردانه مانند کم‌تحرکی یا کاهش تعداد اسپرم
• ناهنجاری‌های ژنتیکی
• اختلالات تخمک‌گذاری به‌دلیل یائسگی زودرس (نارسایی زودرس تخمدان) و فیبروئیدهای رحم
• ناتوانی اسپرم در نفوذ به بدن زن یا زنده ماندن درون موکوس دهانه رحم
• ابتلا به اندومتریوز
• وجود آنتی‌بادی‌هایی علیه تخمک یا اسپرم
• ناباروری با علل نامشخص

آزمایش های لازم قبل از عمل آی وی اف

برای آی‌ وی‌ اف مواردی نظیر سن مادر، نحوه انجام این عمل، فرایند درمانی و هزینه‌های طول درمان اهمیت دارد؛ پس لازم است پیش از IVF اقدامات و مراقبت‌هایی انجام گیرد که اغلب شامل چند تست و آزمایش ضروری می‌باشد. این تست‌ها عبارتند از:

1. آنالیز اسپرم: نمونه‌گیری از مایع منی برای بررسی وضعیت کلی اسپرم‌های مرد و بررسی شکل، تعداد و اندازه آن‌ها جهت بارداری
2. تست عفونت: آزمایشی برای تشخیص هرگونه بیماری عفونی نظیر ایدز و هپاتیت یا بیماری های مقاربتی در مرد یا زن
3. آزمایش رحم: سونوگرافی داخل رحمی به کمک امواج صوتی با فرکانس بالا یا اولتراسوند عکس‌برداری از حفره رحم _با ورود یک نشانگر ازطریق مهبل_ جهت تعیین وضعیت سلامتی رحم و دیواره آن
4. تست ذخیره تخمدان: تست خون جهت سنجش میزان پاسخگویی تخمدان به درمان‌ها با اندازه‌گیری غلظت هورمون FSH و استرادیول در روزهای اول قاعدگی و انجام آزمایش AMH برای بررسی میزان ذخیره تخمدان در موارد خاص

قبل از شروع مراحل آی وی اف، چه اقداماتی لازم است؟

قبل از شروع عمل IVF ممکن است پزشک برای شما قرص ضدبارداری تجویز نماید. این تجویز باعث کاهش کیست تخمدان و سندرم حساس شدن تخمدان ها می‌شود؛ البته در این مورد بین پزشکان اختلاف نظر وجود دارد.

در صورتی که سیکل پریود شدن شما منظم نباشد، پزشک برای شما پروژسترون تجویز می‌نماید. بعد از ۶ روز مصرف پروژسترون، بعضی از پزشکان برای بیماران، آنتاگونیست یا آگونیست (هورمون های جنسی و بارداری) تجویز می‌کنند که این داروها تزریقی می‌باشند و بر روی تخمک گذاری اثرگذار هستند.

آغاز پروسه IVF

پروسه IVF با آغاز دوره قاعدگی شروع و در روز دوم قاعدگی، آزمایش خون و سونوگرافی واژینال انجام می‌شود. لازم به ذکر است که سونوگرافی برای بررسی سایز فولیکول ها و چک کردن کیست ها و نیز آزمایش خون برای بررسی سطح استروژن و استرادیول خون می‌باشد.

سونوگرافی وضعیت تخمدان

این گام برای عمل IVF بسیار حائز اهمیت می‌باشد. قبل از شروع مراحل ای وی اف، سونوگرافی وضعیت تخمدان‌ها و تعداد فولیکول ها برای بارداری بررسی شده و همچنین با سنجش میزان جریان خون‌رسانی به تخمدان‌ها، می‌توان وضعیت آمدگی رحم برای لانه گزینی و باروری را تشخیص داد. درواقع، طی ۴ هفته پیش از آغاز درمان آی‌ وی‌ اف باید سونوگرافی را به همراه سنجش هورمونی و سایر آزمایش‌ها انجام داد و سپس روند IVF را آغاز نمود.

در پنجمین روز سیکل قاعدگی، مجدداً سونوگرافی انجام می‌شود. این سونوگرافی این امکان را برای پزشک فراهم می‌کند تا رشد فولیکول ها و ضخامت اندومتریم را بررسی کند. رشد فولیکول باعث ایجاد آمادگی برای تخمک‌گذاری و تولید استروژن می‌شود. در این زمان دو آزمایش خون برای ارزیابی سطح استروژن انجام می‌باشد.

مراحل ای وی اف چیست؟

در ادامه به بررسی نحوه انجام مراحل آی وی اف (IVF) یا لقاح آزمایشگاهی می پردازیم. پس از انجام سونوگرافی های اولیه، سنجش هورمونی و آزمایشات مورد نیاز، انجام مراحل ای وی اف آغاز می گردد. مراحل ای وی اف معمولا به ترتیب زیر صورت می‌گیرد:

1. تحریک تخمدان ها
2. تخمک کشی (پانکچر)
3. تهیه نمونه اسپرم
4. باروری تخمک ها
5. انتقال جنین (کاشت جنین)
6. تست بارداری

مرحله اول آی وی اف؛ تحریک تخمدان ها

در مرحله اول آی‌ وی‌ اف، فرد داروهای باروری را دریافت می‌کند که این داروها باعث تحریک تخمدان‌ها (Ovarian stimulation) می‌شوند. معمولاً این داروها به‌صورت تزریقی هستند که شخص باید بین یک تا ۴ تزریق در روز (به مدت ۷ تا ۱۰ روز) داشته باشد. با استفاده از این داروها رشد تخمدان‌ها و اووسیت کنترل می‌شود که اووسیت درواقع سلول تخمک نابالغ است.

در کل، تجویز داروهای باروری جهت تحریک تخمدان، حداکثر تا دو هفته ادامه می‌یابد که تعداد زیادی تخمک تولید می‌شود که تخمک‌هایی تکامل‌یافته و قابل باروری هستند. بدین ترتیب، فرد برای تعیین وضعیت تخمدان‌ها و بررسی سطح هورمونی تحت سونوگرافی واژینال و آزمایش خون قرار می‌گیرد.

در این مرحله با تزریق آمپول HCG، فرایند بلوغ تخمک‌ها آغاز می‌گردد. باید دانست که تزریق زودهنگام یا دیرهنگام این دارو، باعث عدم بلوغ کافی یا بلوغ بیش‌ازحد تخمک‌ها می‌شود؛ بنابراین، باید HCG را در زمان مشاهده چهار فولیکول به ابعاد ۱۸ تا ۲۰ میلی‌متر و همچنین سطح استروژن بالای ۲۰۰۰ pg/ml، به فرد تزریق کرد.

پس از آن، با سونوگرافی واژینال _به ویژه در یکی از روزهای هشتم تا دهم تزریق_ می‌توان روند درمان دارویی را پیگیری نمود و با تزریق هورمونی در ۳۴ تا ۳۶ ساعت مانده به استخراج، خود را برای عمل پانکچر (کشیدن تخمک از تخمدان) آماده کرد.

مرحله دوم: تخمک کشی (پانکچر)

معمولاً بعد از ۳۴ تا ۳۶ ساعت پس از تزریق HCG، تخمک کشی یا پانکچر (puncture) انجام می‌شود. برای این عمل، فرد بیهوشی موضعی خواهد داشت. پزشک معمولاً بین ۸ تا ۱۵ اوسیت را خارج می‌کند و اوسیت به آزمایشگاه جنین ارسال می‌گردد و در آنجا با اسپرم همسر لقاح داده می‌شود. لازم به ذکر است که استخراج تخمک ازطریق ورود یک سوزن توخالی به واژن و رساندن آن به تخمک‌ها انجام می‌پذیرد و معمولاً نصف روز زمان می‌برد.

ممکن است چند روز پس عمل تخمک کشی، فرد دچار لکه بینی و گرفتگی عضلات پایین شکم شود که این امر طبیعی بوده و بعد از چند روز از بین می‌رود.

بیشتر بخوانید: عمل پانکچر؛ مراقبت ها و تغذیه بعد از تخمک کشی

مرحله سوم: تهیه نمونه اسپرم

فرایند آماده‌سازی اسپرم‌ها و دریافت نمونه از مرد باید هم‌زمان با عمل تخمک‌گیری زن انجام شود. با تهیه نمونه مایع منی و شست‌وشوی آن در آزمایشگاه، اسپرم‌های طبیعی و فعال جمع‌آوری می‌گردد و درصورت تمایل به استفاده از اسپرم‌های فریز شده باید آن را پس از رفع انجماد، به طریق مشابه برای لقاح آماده نمود.

البته در مورد آزمایش بیوپسی بیضه (نمونه‌برداری از بیضه) و استخراج اسپرم باید گفت که این عمل جهت بررسی کیفیت اسپرم مردان به کار می‌رود و همچنین جنبه تشخیصی برای یافتن علت عارضه آزواسپرمی (اسپرم صفر) دارد.

در عمل بیوپسی بیضه، نمونه کوچکی از یک یا هر دو بیضه برداشته می‌شود و در صورت وجود اسپرم، می‌توان آن را جهت آزمایش‌های تشخیصی مورد استفاده قرار داد و نیز می‌توان آن اسپرم را در روش‌های کمک‌باروری نظیر میکرواینجکشن به کار گرفت.

مرحله چهارم: باروری تخمک ها

در این بخش از مراحل آی وی اف، در آزمایشگاه جنین، نمونه اسپرم و تخمک را برای ترکیب کنار هم قرار می‌دهند. این فرایند که بارور کردن تخمک یا تلقیح نام دارد، در ظروف آزمایشگاهی و با مخلوط کردن تخمک و اسپرم انجام می‌پذیرد؛ هرچند در برخی موارد برحسب ضرورت، تزریق اسپرم به داخل تخمک مستقیماً توسط تکنسین آزمایشگاه صورت می‌گیرد.

با وقوع لقاح و پشت سر گذاشتن چند تقسیم سلولی، جنین‌های تشکیل‌ شده مورد بررسی قرار می‌گیرد و در زوج‌های مستعد بیماری‌های ژنتیکی، سلامت جنین‌ها با تشخیص ژنتیکی پیش از لانه‌گزینی یا PGD طی ۳ الی ۴ روز پس از لقاح ارزیابی می‌شود. برای این تست، یک سلول تک‌سلولی از هر جنین برداشته شده و پس از بررسی آن، مشخص می‌شود کدام جنین برای انتقال به رحم مادر مناسب‌تر است.

باید ذکر کرد که معمولاً با گذشت ۵ روز از بارور شدن تخمک، تعداد مشخصی از تقسیم‌های سلولی به وقوع می‌پیوندد و این روند به طور فعال ادامه می‌یابد؛ لذا دقت در بررسی وضعیت رشد جنین‌ها طی این مدت اهمیت زیادی دارد.

بیشتر بخوانید: روش pgd؛ بهترین روش تعیین جنسیت جنین قبل از بارداری

مرحله پنجم: انتقال جنین (کاشت جنین)

در مرحله پنجم IVF، رویان تشکیل‌شده به داخل رحم انتقال (Embryo Transfer) می‌یابد؛ معمولاً این اتفاق بین ۲ تا ۵ روز بعد از تخمک کشی انجام می‌شود. این پروسه بدون درد و بیهوشی و گاهی با انقباضات خفیف همراه است و طی آن با ورود یک لوله کوچک یا کاتتر به رحم، جنین‌ها در محل موردنظر قرار می‌گیرند. معمولاً در هر انتقال، بین ۲ تا ۵ جنین منتقل می‌شود که درصورت موفقیت‌آمیز بودن عمل، لانه‌گزینی حدود ۶ الی ۱۰ روز بعد به وقوع می‌پیوندد.

پس از انجام پروسه انتقال جنین، بین دو تا سه ساعت استراحت تجویز می‌شود و پس از آن فرد می‌تواند به منزل بازگردد.

در کل، تعداد جنین‌های قابل انتقال به تعداد تخمک‌های جمع‌آوری‌شده و سن مادر بستگی دارد. باید دانست که افزایش سن با کاهش نرخ لانه‌گزینی، ضرورت استفاده از تعداد تخمک‌های بیشتر را افزایش می‌دهد. با این حال، این کار موجب افزایش خطر چندقلوزایی و گذراندن دوره بارداری خطرناک می‌شود.

بنابراین، معمولاً برای زنان زیر ۴۰ سال بین ۱ تا ۲ جنین و برای زنان بالای ۴۰ سال حداکثر ۳ جنین انتقال می‌یابد. بدین‌صورت که حین پر بودن مثانه، کاتتر همراه با سونوگرافی از دهانه رحم وارد می‌شود و جنین‌ها تحت‌نظر پزشک، به محل مناسب در رحم منتقل می‌گردند.

بیشتر بخوانید: کیفیت یا گرید جنین در آی وی اف چیست؟

تست بارداری؛ آخرین گام از مراحل ای وی اف

12 تا 14 روز پس از کاشت جنین، تست بارداری انجام می‌شود و نتیجه تست نشان‌دهنده بارداری و یا عدم بارداری فرد است. درصورت بارداری باید برای ادامه مراقبت‌ها به متخصص زنان و زایمان مراجعه کرد و درصورت عدم بارداری، مصرف پروژسترون متوقف خواهد شد.

باید دانست که معمولاً تا یک هفته بعد، فرد پریود می‌شود و اگر قاعدگی رخ نداد باید به پزشک مراجعه کرد. ضمناً درصورت تمایل به تکرار مجدد درمان IVF، احتمالاً پزشک اقداماتی برای افزایش شانس موفقیت عمل توصیه خواهد نمود.

مراحل آی وی اف چند روز طول می‌کشد؟

عمل آی وی اف یک پروسه زمان‌بر است. بالغ شدن تخمک‌ها چند هفته زمان خواهد برد و در حدود نصف روز لقاح تخمک و اسپرم به طول می‌انجامد. حدود ۲ تا ۵ روز برای انتقال جنین به داخل رحم باید صبر کرد؛ البته مادر بعد از انجام عمل تخمک‌کشی مرخص شده و در اغلب موارد نیاز به بستری ندارد. به طور کلی، مراحل انجام IVF حدود ۳ تا ۶ هفته به طول می‌انجامد.

عوارض آی وی اف

IVF با توجه به هزینه‌بر بودن و طولانی بودن پروسه درمان، عدم پوشش بیمه‌های درمانی و قطعی نبودن نتیجه درمان، استرس و اضطراب در زوج نابارور به وجود می‌آورد. علاوه بر بروز استرس و فشارهای روانی، مسائلی نظیر عوارض ناشی از مصرف داروهای تحریک تخمدان، عوارض عمل پانکچر (تخمک کشی)، عوارض عمل انتقال جنین نیز در برخی از بیماران مشاهده می‌شود.

توصیه می‌شود در صورت مشاهده هرگونه علائم غیر عادی در طول مراحل IVF، به پزشک مراجعه شود.

عوارض ناشی از مصرف داروهای تحریک تخمدان

• سندرم تحریک بیش از حد تخمدان
• تغییرات خلق و خو
• گر گرفتگی و نفخ مختصر
• یبوست و حساس شدن پستان‌ها
• افزایش ناگهانی وزن در عرض ۳ تا ۵ روز
• کاهش دفعات ادرار
• تنگی نفس
• سرطان تخمدان

عوارض ناشی از عمل تخمک کشی

• خونریزی شدید واژینال
• درد در ناحیه لگن
• وجود خون در ادرار
• تب بالای ۳۸ درجه سانتیگراد
• خونریزی
•  عفونت
• آسیب به روده، مثانه یا رگ‌های خونی

بیشتر بخوانید: معرفی عوارض آی وی اف برای مادر و جنین

مراقبت های بعد از آی وی اف

در اغلب موارد افراد بعد از انتقال جنین دچار لکه‌بینی و خونریزی خفیف می‌شوند. این لکه‌بینی می‌تواند به علت لانه‌گزینی جنین رخ دهد؛ البته استفاده از شیاف واژینال نیز می‌تواند از علل بروز لکه‌بینی و خونریزی باشد و در صورت بروز خونریزی شدید باید فوراً به پزشک مراجعه شود.

به طور کلی، باید موارد زیر بعد از انتقال جنین در روش IVF رعایت شود:

• استراحت نسبی به مدت سه روز بعد از انتقال جنین
• پرهیز از انجام فعالیت‌های سنگین ورزشی
• پرهیز از رابطه جنسی به مدت ۱۷ روز بعد از انتقال جنین
• پرهیز از جابه‌جا کردن اجسام سنگین
• استفاده از رژیم غذایی حاوی سبزیجات و میوه‌های تازه و غذاهای ملین جهت جلوگیری از بروز یبوست
• عدم استفاده از دوش واژینال یا تامپون
• عدم استفاده از وان حمام یا شنا کردن به مدت ۴۸ ساعت بعد از انتقال جنین

خوابیدن یا استراحت در هر موقعیتی بلامانع است. توصیه می‌شود در صورت بروز خونریزی شدید، تنگی نفس، حالت تهوع یا درد شدید به پزشک مراجعه شود.

درصد موفقیت IVF چقدر است؟

آی‌ وی‌ اف یکی از رایج‌ترین روش‌های درمان ناباروری است که درصد موفقیت آن به عوامل مختلفی همچون سن مادر، سابقه بارداری قبلی، سبک زندگی، علت ناباروری و… بستگی دارد. درواقع، نرخ بارداری توسط روش‌های کمک‌باروری کمتر از بارداری طبیعی می‌باشد و بنابراین اغلب این روش‌ها جهت رسیدن به نتیجه مطلوب، چندبار تکرار می‌شود.

لازم به ذکر است که درصورت عدم دریافت اسپرم از مرد یا تخمک از زن، امکان استفاده از اسپرم اهدایی، تخمک اهدایی و جنین اهدایی وجود خواهد داشت. البته این روش‌ها نیازمند آگاهی از برخی شرایط حقوقی و شرعی می‌باشد که اغلب مراکز درمان ناباروری، مشاوره‌هایی را در این خصوص ارائه می‌دهند.

در مجموع باید گفت که درصد موفقیت IVF برحسب سن مادر، به شرح زیر است:

• برای زنان زیر ۳۵ سال بین ۴۰ تا ۵۰ درصد
• برای زنان ۳۵ تا ۳۷ سال بین ۳۳ تا ۳۶ درصد
• برای زنان ۳۸ تا ۴۰ سال بین ۲۳ تا ۲۷ درصد
• برای زنان بالای ۴۰ سال بین ۱۳ تا ۱۸ درصد

بیشتر بخوانید: چگونه یک آی وی اف موفق داشته باشیم؟

اولین سونوگرافی بعد از آی وی اف

با مثبت شدن نتیجه آزمایش و عدم وجود مشکلاتی ازقبیل سابقه سقط مکرر، بارداری مولار یا خارج رحمی، لکه‌بینی و خونریزی شدید، درد غیرطبیعی و… می‌توان نخستین سونوگرافی را در اواخر هفته ۷ یا اواسط هفته ۸ بارداری انجام داد و از وضعیت ساک حاملگی، جنین و ضربان قلب مطلع شد. البته درصورت انجام سونوگرافی زودهنگام باید دانست که احتمال دیدن ساک حاملگی در اوایل هفته ۴ بارداری و یا بتای زیر ۱۵۰۰ بسیار کم می‌باشد.

همچنین با وجود مشاهده ساک حاملگی در سونوگرافی هفته ۵ بارداری، نمی‌توان جنین و ضربان قلب آن را تشخیص داد. سونوگرافی هفته ششم هم می‌تواند جنین را بدون تشخیص ضربان قلب نشان دهد و گاهی درصورت تبحر و دقت سونولوژیست، امکان تشخیص ضربان در اواخر هفته ششم وجود خواهد داشت.

یزد قطب درمان ناباروری در ایران

شهر یزد با بهره‌مندی از برجسته‌ترین پزشکان و مجهزترین مراکز درمان ناباروری، توانسته گامی مؤثر در زمینه درمان نازایی بردارد. پژوهشکده علوم تولید مثل یزد و بیمارستان مادر که در زمینه درمان به روش IVF ،IUI و میکرواینجکشن با مراکز مهم دنیا در امر درمان ناباروری رقابت می‌کند، هر ساله پذیرای زوج‌های نابارور از سراسر کشور و حتی کشورهای همسایه می‌باشد.

دکتر عباس افلاطونیان، دکتر مریم افتخار و دکتر راضیه فیروز آبادی از برجسته‌ترین پزشکان درمان ناباروری در شهر یزد می‌باشند.

هزینه آی وی اف در یزد

از اصلی‌ترین مزایای درمان ناباروری در یزد، قیمت بسیار پایین آن برای بیماران نسبت به سایر شهرهای ایران می‌باشد؛ تا جایی که افت هزینه‌ها گاهی به بیش از ۵۰ درصد نیز می‌رسد. به‌طورکلی، روش‌هایی نظیر عمل آی یو آی از درمان‌های نسبتاً کم‌هزینه به شمار می‌رود که قیمت آن در هر مرکز درمانی متفاوت می‌باشد و این مقدار، برای درمان‌های دیگری نظیر IVF یا میکرواینجکشن افزایش می‌یابد.

باید گفت هزینه پایین و کیفیت بالای خدمات درمان نازایی در یزد، این شهر را در زمره قطب‌های درمان ناباروری با آی وی اف در کشور و حتی منطقه قرار داده است.

بیشتر بخوانید: هزینه های درمان ناباروری چقدر است؟

سؤالات متداول

چند روز بعد از تخمک کشی، انتقال جنین انجام می‌شود؟

بعد از انجام عمل پانکچر (تخمک‌کشی) در زن، اسپرم‌های باکیفیت نیز از مرد جمع‌آوری می‌شود؛ سپس تخمک‌ها و اسپرم‌ها تحت شرایط خاصی در مجاورت یکدیگر قرار می‌گیرند تا تخمک‌ها بارور شده و جنین تشکیل شود. سرانجام، پس از گذشت حدوداً 3 الی 5 روز، چند جنین باکیفیت (به انتخاب پزشک) توسط یک کاتتر نازک و ظریف از طریق واژن وارد رحم می‌شود که این کار با توجه به سن و شرایط مادر و طی یک عمل سرپایی و بدون درد انجام می‌گیرد.

در آی وی اف چگونه از مرد اسپرم می‌گیرند؟

یکی از روش‌های جمع‌آوری اسپرم مرد این است که وی در منزل یا محیط آزمایشگاه (بسته به انتخاب فرد) نمونه مایع منی خود را در ظرف مخصوصی که وی داده می‌شود، قرار دهد و طی 20 الی 30 دقیقه، نمونه را به آزمایشگاه تحویل دهد.

به علاوه، روش‌های دیگری نظیر آسپیراسیون بیضه و استفاده از سوزن یا روش جراحی نیز به منظور استخراج مستقیم اسپرم از بیضه به کار می‌رود. نکته شایان ذکر این است که جهت استخراج اسپرم‌های زیاد و باکیفیت، فرد نباید در طول 3 الی 5 روز قبل از استخراج، نزدیکی داشته باشد.

انتقال جنین فریزشده چند روز بعد از پریود انجام می‌شود؟

با توجه به این موضوع که بدن باید آماده پذیرش نطفه باشد تا لانه‌گزینی به وقوع بپیوندد، گفته می‌شود که معمولاً چرخه انتقال جنین فریزشده در پایان چرخه قاعدگی انجام می‌گیرد. به طور جزئی‌تر، با شروع قاعدگی و بررسی آزمایش‌های خونی، در صورت مناسب بودن شرایط، مصرف مکمل استروژن به مدت 2 هفته (جهت کمک به ایجاد اندومتر سالم) تجویز می‌شود.

در مرحله بعد، بسته به روز شروع حمایت پروژسترون و تعداد روزهای رشدکردن جنین، روز انتقال مشخص می‌گردد. به طور مثال، انتقال جنین پنج روزه در روز ششم پس از شروع حمایت از پروژسترون انجام می‌‌شود.