ناباروری ثانویه؛ از علل تا روش‌های درمان

در کنار مشکلات ناباروری و عدم توانایی در فرزندآوری که بسیاری از زوج‌ها را درگیر کرده است، شکل دیگری از نازایی نیز وجود دارد که معمولاً کمتر از سوی والدین موردتوجه قرار می‌گیرد. در صورت داشتن فرزندی از قبل و تلاش‌های ناموفق برای بارداری مجدد یا بارداری همراه با سقط، نوع خاصی از نازایی به نام «ناباروری ثانویه» شکل می‌گیرد که علل و دلایل گوناگونی دارد و باید بلافاصله درمان شود.

ناباروری ثانویه، به ایجاد مشکلات باروری پس از یک زایمان موفق اشاره دارد که به معنی تلاش ناموفق برای حاملگی، طی حداقل ۲ تا ۳ بار مقاربت در هفته به مدت دست‌کم یک سال می‌باشد. گاهی بدون درمان نیز پس از مدتی، حاملگی مجدد اتفاق می‌افتد؛ اما باید دانست که ناباروری ثانویه به دلیل کاهش شانس باروری طی سال‌های آینده و نیز اثرات بالا رفتن سن در کاهش شانس فرزندآوری، نیاز به درمان مناسبی دارد.

طبق پژوهش‌های محققان، ناباروری ثانویه در اثر علل و عوامل مختلفی به وجود می‌آید که شناسایی آن‌ها، نیاز به معاینات و آزمایش‌های مخصوص دارد. باید اشاره کرد که بسیاری از دلایل ناباروری ثانویه، قابل‌درمان می‌باشد و می‌توان به کمک روش‌های پزشکی جدید، نسبت به کنترل و رفع آن‌ها برای بارداری مجدد اقدام کرد. درواقع، ازآنجایی‌که مشکل ناباروری ثانویه، ممکن است که عواقبی نظیر افسردگی برای والدین و تنهایی فرزند آن‌ها را به دنبال داشته باشد، با علت‌یابی به‌موقع می‌توان نسبت به رفع آن اقدام نمود. مهم‌ترین علل ناباروری دوم، عبارت‌اند از:

• مشکلات اندام‌های تناسلی در زن یا مرد
• بسته شدن و انسداد لوله‌های فالوپ (لوله‌های رحمی)
• کاهش تعداد اسپرم مرد به علت عوامل مختلف
• کاهش کمیت و کیفیت تخمک‌های زن

مواردی که به‌عنوان علل ناباروری ثانویه ذکر شد، همگی از دلایل شناخته‌شده این عارضه هستند و بسیاری از آن‌ها، قابل‌درمان می‌باشند. نحوه اثرگذاری این عوامل به شرح زیر است:

وزن: افزایش و کاهش ناگهانی وزن، ازجمله عللی است که روی عملکرد تخمدان زنان و همچنین سلامت اسپرم مردان اثر می‌گذارد و درنتیجه، باعث ناباروری می‌شود. چاقی و اضافه ‌وزن با ایجاد مشکلاتی نظیر نارسایی تخمدان در خانم‌ها و نیز کاهش تولید اسپرم و اختلال نعوظ در آقایان، مانع از یک ‌باروری موفق می‌گردد.

بارداری قبلی: برخی از عوارض و پیامدهای ناشی از بارداری‌های قبلی نیز عبارت‌اند از: باقی ماندن جفت بعد از زایمان و ایجاد عفونت، پارگی طولانی‌مدت کیسه، تجربه سقط‌های غیر ایمن، انواع عفونت پس از زایمان و… .

سن: با توجه به کاهش ذخیره تخمدانی در طول زمان، ایجاد فاصله طولانی‌مدت بین بارداری اول و دوم ممکن است که ضمن کاهش کمیت و کیفیت تخمک‌ها، مانع از یک حاملگی موفق نیز شود.

بهترین راه پیشگیری از ناباروری ثانویه، اقدام به بارداری‌های مجدد در سنین پایین و عدم به‌تعویق انداختن فرزندآوری می‌باشد. طبق نظر پزشکان، سن اوج باروری برای زنان در بازه ۱۸ تا ۳۲ سالگی است و پس از آن به‌تدریج قدرت باروری کاهش می‌یابد؛ به حدی که معمولاً تا سن ۴۲ سالگی، این میزان به حداقل خود می‌رسد. اگرچه سن بانوان، نقش مهم‌تری در شانس فرزندآوری نسبت به سن مردان دارد؛ اما گفته می‌شود که در مردان نیز پس از حدود ۵۰ سالگی، تغییراتی در DNA اسپرم رخ می‌دهد که روی قدرت باروری مردان اثرگذار است.

آزمایش‌هایی که برای تشخیص ناباروری ثانویه مورداستفاده قرار می‌گیرد، مشابه تست‌های تشخیص ناباروری اولیه است. این آزمایش‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

معاینه عمومی

در نخستین گام، لازم است که علاوه‌بر بررسی سوابق پزشکی نظیر آسیب‌دیدگی‌ها، اختلالات ارثی، جراحی‌های مرتبط با باروری و بیماری‌های مزمن، معاینه‌ای بر روی اندام‌های تناسلی نیز صورت گیرد و اطلاعاتی در خصوص رشد جنسی بیمار طی دوران بلوغ و همچنین عادت‌های جنسی وی کسب شود.

آنالیز مایع منی

از اولین و مهم‌ترین آزمایش‌های تشخیص علل ناباروری، تحلیل مایع منی مردان و وضعیت کمی و کیفی اسپرم آن‌ها است. با نمونه‌گیری از مایع منی در آزمایشگاه مواردی نظیر تعداد اسپرم‌ها، حرکت و جنبندگی آن‌ها، ناهنجاری‌های شکلی یا مورفولوژی اسپرم، وجود عفونت در نمونه و… مورد بررسی قرار می‌گیرد. در صورت نرمال بودن نتایج، آزمایش‌هایی برای زن نیز تجویز می‌شود.

برای درمان ناباروری دوم یا ثانویه می‌توان از روش‌های درمانی مشابه ناباروری اولیه کمک گرفت. داشتن برنامه درمانی منظم و دقیق در این خصوص، اهمیت زیادی دارد. به‌عنوان‌مثال درصورت عامل افت ذخیره تخمدان، لازم است که هرچه زودتر، درمان‌هایی مثل IVF به کار رود.

در بانوان دچار سقط مکرر، مواردی همچون کیفیت تخمک‌ها، اختلالات کروموزومی و همچنین زخم رحم (قابل‌درمان با جراحی آندوسکوپی) مورد بررسی قرار می‌گیرد و در چنین مواقعی، اغلب درمان آی‌وی‌اف (IVF) نیز استفاده می‌شود.

نهایتاً پزشک با تشخیص دقیق علت ناباروری ثانویه یا ناباروری دوم، مناسب‌ترین درمان را انتخاب می‌کند و این موضوع را با زوج نیز در میان می‌گذارد. لذا با توجه به طیف گسترده راهکارها و روش‌های درمانی، توصیه می‌شود که ضمن اعتماد به روش درمانی و تشخیص پزشک متخصص، همکاری‌های لازم جهت کسب سریع‌ترین و بهترین نتیجه صورت گیرد.

به علت شیوع مشکلاتی نظیر افسردگی، ناامیدی، خشم و ناراحتی در زوج‌های مبتلابه ناباروری ثانویه، درمان‌های روانشناسی و مشاوره‌ای را نیز می‌توان مدنظر قرار داد.

سقط‌جنین، نیاز به مراقبت‌های ویژه‌ای دارد تا مشکلاتی نظیر ناباروری و بیماری‌های مرتبط را ایجاد نکند. بدین منظور باید پس از سقط‌جنین، برای جلوگیری از عفونت رحم و کاهش خطر سقط یا اختلالات مادرزادی در بارداری بعدی، آنتی‌بیوتیک و قرص فولیک اسید مصرف شود. درواقع بعد از سقط، خونریزی و ترشحات رحمی تا چند ماه ادامه می‌یابد و به علت بازماندن طولانی‌مدت گردن رحم، خطر عفونت نیز افزایش پیدا می‌کند. از طرفی، برای کنترل و پیشگیری از خطرات بعدی لازم است که مواردی نظیر باز یا بسته بودن گردن رحم، عدم شکل‌گیری عفونت و نیز وضعیت طبیعی رحم توسط پزشک متخصص مورد بررسی قرار گیرد.

برخلاف تصور بعضی از مادران که چکاپ‌ها و معاینات هفتگی و ماهانه را در بارداری‌های مجدد خود ضروری نمی‌دانند، به علت تفاوت شرایط جسمانی مادر و نیز وضعیت جنین در هر بارداری باید چکاپ‌های خود را دائماً دنبال کنند. گاهی در بارداری دوم بدون سابقه قبلی، مشکلاتی نظیر فشار خون و دیابت بارداری رخ می‌دهد یا نوزادی دارای مشکلات تنفسی، رشدی و وزن کم متولد می‌شود. به‌طورکلی در زنان دارای روند طبیعی در حاملگی، چکاپ‌های ماهانه طی ۵ ماه اول و سپس دوهفته یک‌بار و هفتگی برای اندازه‌گیری فشار خون و وزن مادر ضرورت دارد.

داشتن تجربه بارداری‌های قبلی، به‌تنهایی نمی‌تواند میزان تهوع و استفراغ در حاملگی مجدد را کاهش دهد. درواقع، هورمون‌های بارداری بدون توجه به جنسیت جنین، طی هر حاملگی ترشح می‌شود و بدن نیز معمولاً سازگاری خاصی با آن‌ها پیدا نمی‌کند؛ اما ممکن است که عواملی نظیر آمادگی‌های ذهنی و روانی، افزایش اعتمادبه‌نفس و کاهش استرس و اضطراب به کنترل حالت تهوع و استفراغ کمک نماید.